Lilak pospolity (Syringa vulgaris) –
gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych.
Pochodzi z rejonów Półwyspu Bałkańskiego.
Jest powszechnie uprawiany i czasami dziczejący w całej
południowej i środkowo-wschodniej Europie.
Występuje zazwyczaj w zaroślach śródpolnych,
na kamienistych zboczach oraz w niektórych lasach liściastych.
Gatunek mało wymagający, preferuje luźne i świeże, niezbyt wilgotne gleby
oraz nasłonecznione stanowiska,
jest mrozoodporny, dobrze znosi przycinanie.
Jeden z dłużej żyjących krzewów ozdobnych, dożywa 50-100 a nawet(200) lat.
Rośnie (bardzo) wolno, po 20 latach osiąga zaledwie około 6m wysokości.
gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych.
Pochodzi z rejonów Półwyspu Bałkańskiego.
Jest powszechnie uprawiany i czasami dziczejący w całej
południowej i środkowo-wschodniej Europie.
Występuje zazwyczaj w zaroślach śródpolnych,
na kamienistych zboczach oraz w niektórych lasach liściastych.
Gatunek mało wymagający, preferuje luźne i świeże, niezbyt wilgotne gleby
oraz nasłonecznione stanowiska,
jest mrozoodporny, dobrze znosi przycinanie.
Jeden z dłużej żyjących krzewów ozdobnych, dożywa 50-100 a nawet(200) lat.
Rośnie (bardzo) wolno, po 20 latach osiąga zaledwie około 6m wysokości.
Krzew wysoki, przeważnie wielopniowe drzewko.
Korona u góry miotlasto rozszerzona, gęsta.
System korzeniowy rozległy i dość płytki, gęsty, tworzy liczne odrośla.
Kora jasnoszara do brunatnoszarej, w młodości gładka z wyjątkiem drobnych, chropowatych przetchlinek,
z wiekiem staje się płytko spękana na drobne, częściowo odpadające poletka.
Młode pędy cienkie i obłe, oliwkowozielone, gładkie,
początkowo gruczołkowato owłosione.
Pąki szpiczasto-jajowate, z oliwkowozielonymi, brunatno obrzeżonymi łuskami,
boczne nieco mniejsze niż wierzchołkowe, lekko odstające od pędu.
Liście blaszkowate, pojedyncze.
Blaszka o symetrycznym, wąsko-sercowatym kształcie,
nieco dłuższa niż szersza, z wyciągniętym wierzchołkiem,
idealnie całobrzega, matowo ciemnozielona, naga.
Liście rozwijają się w drugiej połowie kwietnia, wraz z zawiązkami kwiatów.
Jesienią nie przebarwiają się (płowieją tylko, a następnie usychając brązowieją).
Kwiaty obupłciowe, owadopylne, zebrane na końcach pędów w gęste,
stożkowate, czasem lekko wygięte wiechy.
Kwiatostany występują najczęściej parami,
są one bardzo efektowne i stanowią główny atut dekoracyjny rośliny.
Pojedyncze kwiaty rurkowate,w różnych odcieniach koloru lila (stąd nazwa), fioletowego, niebieskiego,
różowego lub purpurowego (odm. ozdobne mogą mieć inne kolory, np. biały),
mocno i przyjemnie pachnące.
Kwiaty zakwitają pod koniec kwietnia i kwitną przez mniej więcej miesiąc (najintensywniej około połowy maja).
Przekwitłe kwiatostany najlepiej od razu usuwać -
powoduje to zagęszczenie kwiatów w następnym roku.
Korona u góry miotlasto rozszerzona, gęsta.
System korzeniowy rozległy i dość płytki, gęsty, tworzy liczne odrośla.
Kora jasnoszara do brunatnoszarej, w młodości gładka z wyjątkiem drobnych, chropowatych przetchlinek,
z wiekiem staje się płytko spękana na drobne, częściowo odpadające poletka.
Młode pędy cienkie i obłe, oliwkowozielone, gładkie,
początkowo gruczołkowato owłosione.
Pąki szpiczasto-jajowate, z oliwkowozielonymi, brunatno obrzeżonymi łuskami,
boczne nieco mniejsze niż wierzchołkowe, lekko odstające od pędu.
Liście blaszkowate, pojedyncze.
Blaszka o symetrycznym, wąsko-sercowatym kształcie,
nieco dłuższa niż szersza, z wyciągniętym wierzchołkiem,
idealnie całobrzega, matowo ciemnozielona, naga.
Liście rozwijają się w drugiej połowie kwietnia, wraz z zawiązkami kwiatów.
Jesienią nie przebarwiają się (płowieją tylko, a następnie usychając brązowieją).
Kwiaty obupłciowe, owadopylne, zebrane na końcach pędów w gęste,
stożkowate, czasem lekko wygięte wiechy.
Kwiatostany występują najczęściej parami,
są one bardzo efektowne i stanowią główny atut dekoracyjny rośliny.
Pojedyncze kwiaty rurkowate,w różnych odcieniach koloru lila (stąd nazwa), fioletowego, niebieskiego,
różowego lub purpurowego (odm. ozdobne mogą mieć inne kolory, np. biały),
mocno i przyjemnie pachnące.
Kwiaty zakwitają pod koniec kwietnia i kwitną przez mniej więcej miesiąc (najintensywniej około połowy maja).
Przekwitłe kwiatostany najlepiej od razu usuwać -
powoduje to zagęszczenie kwiatów w następnym roku.
Lilak pospolity (Syringa vulgaris) - 'Prof. Hoser'
Krzew duży, rozłożysty, gęsto ugałęziony lub małe drzewko.
Rośnie bardzo silnie. Dorasta do ponad 4 m wys.
Liście sercowate, błyszczące, zielone.
Kwiaty średniej wielkości, podwójne,
o słabo poskręcanych płatkach, lilaniebieskie, przekwitające bladoniebieskie.
Kwiatostany duże, szerokie, gęste, dł. ok. 30 cm.
Kwitnie obficie, V. Najlepiej rośnie w słońcu, na żyznych, próchnicznych glebach.
Nie lubi gleb ciężkich i zalewanych. Dobrze znosi suszę i miejskie środowisko.
Kwitnie obficie, V. Najlepiej rośnie w słońcu, na żyznych, próchnicznych glebach.
Nie lubi gleb ciężkich i zalewanych. Dobrze znosi suszę i miejskie środowisko.
Odmiana idealnie nadaje się do małych ogrodów.
Duży, rozłożysty, gęsto ugałęziony krzew lub małe drzewko.
Dorasta do ponad 4 m wys.
Liście sercowate, błyszczące, zielone. Pączki kwiatowe kremowożółte.
Kwiaty rozwinięte białe, pojedyncze, pachnące.
Kwiatostany duże, szerokie, gęste, dł. ok. 30 cm.
Kwitnie obficie w maju.
Najlepiej rośnie w słońcu, na żyznych, próchnicznych glebach.
Dobrze znosi suszę i miejskie środowisko.
Dorasta do ponad 4 m wys.
Liście sercowate, błyszczące, zielone. Pączki kwiatowe kremowożółte.
Kwiaty rozwinięte białe, pojedyncze, pachnące.
Kwiatostany duże, szerokie, gęste, dł. ok. 30 cm.
Kwitnie obficie w maju.
Najlepiej rośnie w słońcu, na żyznych, próchnicznych glebach.
Dobrze znosi suszę i miejskie środowisko.
Lilak pospolity jest krzewem łatwym w uprawie.
Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych
o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego,
ale równie dobrze rośnie na glebach mniej urodzajnych.
Wykazuje tolerancję na okresowy niedobór wody,
natomiast nie lubi gleb ciężkich i zalewanych.
Ciepła, słoneczna pogoda w okresie lata sprzyja
zawiązywaniu pąków kwiatowych na przyszły rok,
dlatego krzewy należy sadzić w miejscach słonecznych.
Serdeczne pozdrowienia przesyłam...:-):).
Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych
o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego,
ale równie dobrze rośnie na glebach mniej urodzajnych.
Wykazuje tolerancję na okresowy niedobór wody,
natomiast nie lubi gleb ciężkich i zalewanych.
Ciepła, słoneczna pogoda w okresie lata sprzyja
zawiązywaniu pąków kwiatowych na przyszły rok,
dlatego krzewy należy sadzić w miejscach słonecznych.
Serdeczne pozdrowienia przesyłam...:-):).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz