Wrzosiec bagienny

Wrzosiec bagienny (Erica tetralix) –

 gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych. Pochodzi z Europy.
W Polsce w środowisku naturalnym jest rzadki. 

Występuje wzdłuż Bałtyku i na zachodzie na torfowych łąkach.

Gatunek atlantycki, o zasięgu obejmującym zachodnią i środkową Europę

 oraz południową Skandynawię.
 W Polsce przebiega południowo-wschodnia granica zasięgu tego gatunku.
 Na terenie kraju gatunek ma dwa główne skupienia:
 w szerokim pasie nadmorskim i na Pomorzu oraz na terenie

 zachodniej Polski i w Borach Dolnośląskich.

Na świecie rodzaj wrzosiec (Erica) reprezentowany jest

 przez około 600 gatunków. Na terenie Europy zachodniej i południowej 

występuje 16 gatunków wrzośców.
 W Polsce występuje tylko jeden - wrzosiec bagienny (Erica tetralix).
Na terenie RDLP Zielona Góra wrzosiec bagienny 

może występować stosunkowo często.
 W południowej części, w Nadleśnictwie Wymiarki powołano rezerwat 

"Wrzosiec" dla ochrony stanowiska tego gatunku.
 W literaturze podawane są stanowiska z rejonu Lubska,

 Szprotawy, Żagania, Żar i Zielonej Góry.

Występowaniu wrzośca bagiennego sprzyja lekkie przesuszenie torfowiska

 lub boru bagiennego oraz prześwietlenie drzewostanu.
 Preferuje siedliska widne, świetliste, okresowo ocienione, 

wilgotne, ubogie (oligotroficzne),
 na glebach torfowych i organiczno-mineralnych, o odczynie kwaśnym.

Rośnie w nadmorskich borach bażynowych, na torfowiskach wysokich,
 w borach bagiennych i moliniowych, na wilgotnych wrzosowiskach,

 na siedliskach kwaśnych,
 na glebach torfowych i na wilgotnych piaskach.
 Spotykany na wilgotnych wrzosowiskach o charakterze atlantyckim,
 gdzie tworzy własny zespół Ericetum tetralicis.

Zimozielona krzewinka dorastająca do 15-50 cm wysokości.
 Łodygi cienkie, rozgałęzione. Łodyga i liście gruczołowato orzęsione.
 Liście drobne, igiełkowate, osadzone po 3-4 w gęstych okółkach,

 na brzegach są lekko podwinięte.
 Kwiaty jasnoróżowe lub czerwone, beczułkowate, 8-9 mm,

 zebrane w szczytowe 5-15 kwiatowe baldachogrona.
 Owocem jest owłosiona torebka, zawierająca liczne jasnobrunatne,

 jajowate nasiona.

Wrzosiec bagienny kwitnie w lipcu i sierpniu.
 Kwiaty są zapylane przez trzmiele, motyle dzienne i pszczolinki.
 Nasiona są rozsiewane przez wiatr.

Wrzosiec bagienny (Erica tetralix), 

który w naszym kraju znajduje się pod ścisłą ochroną, 

 posiada kilka atrakcyjnych odmian, które możemy uprawiać w ogrodzie.

 Gatunek ten jest dość odporny na mróz, ale do prawidłowego wzrostu i obfitego kwitnienia potrzebuje kwaśnego i wilgotnego podłoża.

 Wrzośce bagienne kwitną latem (czerwiec – wrzesień).

Odmiany do przydomowych wrzosowisk  np.:

 ‘Alba’ – odmiana ta ma popielato-zielone liście i kwitnie na biało.

 ‘Ken Underwood’ – liście tej odmiany także są popielato-zielone,

 kwiaty za to mają barwę ciemnoróżową.

‘Helma’ – jest to dosyć wysoka krzewinka (około 40cm),

 kwiaty w kolorze liliowo - różowym. 

Rośliny rozmnaża się przez sadzonki zielne z piętką

 (kawałkiem zeszłorocznego pędu), odkłady, kopczykowanie, rzadko przez siew.
 Po przekwitnieniu wskazane jest przycinanie pędów.

Roślina nieco podobna od pospolitego wrzosu, od którego odróżnia go zupełnie inny sposób osadzenia i kształt kwiatów oraz liści.
 Także po przekwitnięciu charakterystyczne są skupione na szczytach pędów suche, przekwitnięte kwiaty, owoce lub ich pozostałości.
 Pędy wrzośca są wyższe, smuklejsze niż pędy wrzosu.

 Gdy widziało się w naturze oba te gatunki, nie ma obawy ich pomylenia.
Kwiaty wrzośca były wykorzystywane w medycynie ludowej

 jako środek przeciwzapalny i moczopędny.

 Miłego spokojnego weekendu wszystkim odwiedzającym życzę-:)