Melisa lekarska

Melisa lekarska, (Melissa officinalis) -
gatunek byliny z rodziny jasnotowatych.
 Ludowe nazwy m.in. rojownik, pszczelnik, matecznik, cytrynowe ziele.
 Rośnie dziko w Afryce Północnej, Europie Południowej i w Azji.
Obecnie jest znana i uprawiana na całym świecie, również w Polsce.

 

 Melisa była już znana w starożytności jako roślina lecznicza i miododajna.
 Obecnie docenia się ją za cytrynowy zapach i używa w kuchni

 oraz stosuje w celach leczniczych.
Uprawiana jest od dawna w wielu rejonach Europy i na całym świecie.
 W Polsce gdzieniegdzie zdziczała i taka jest bardziej ceniona w ziołolecznictwie,
 niż z upraw polowych (większa zawartość substancji aktywnych).

 

 Melisa jest rośliną – dorasta do 60 cm wysokości.
Ma silnie rozgałęzione kłącze oraz wzniesioną i lekko owłosioną łodygę.
Liście rośliny są okrągławosercowate, karbowane na brzegach,

 w kolorze od ciemnej zieleni po żółto-zielony.
Wydzielają przy potarciu silny,miły zapach,przypominający zapach cytryny.
Na wiosnę i w lecie kiście małych, 

jasnożółtych kwiatków rozkwitają w miejscach połączeń liści z łodygą.
 Roślina bardzo miododajna, ulubiona przez pszczoły,

 co zostało odzwierciedlone w nazwach
(po grecku melitta to pszczoła, po łacinie mel to miód).
 Polskie nazwy ludowe rojownik i pszczelnik wywodzą się z tradycji nakazującej

 natrzeć wnętrze nowego ula świeżym zielem,
 co gwarantowało, że zagnieżdżały się w nim pszczoły zaraz po wyrojeniu.

 

 Melisę lekarską rozmnaża się poprzez wysiew nasion

 do inspektów ogrodniczych w marcu.
 Uzyskaną rozsadę sadzi się w docelowym miejscu w okolicach maja,

 (po ustaniu przymrozków).
 Melisę można również rozsadzać wegetatywnie,

 dzieląc starsze, rozrośnięte rośliny.
 Roślina może rosnąć w każdej glebie,

(na jednym miejscu przez 3−5 lat) w pełnym słońcu.
 Po przekwitnięciu melisę należy przyciąć,

 aby pobudzić ją do wytworzenia nowych przyrostów.
 Dzięki temu będziemy stale mieć świeże liście melisy, 

a jej pędy nie ulegną zdrewnieniu.
 Przycinanie zapobiega też samorozsiewaniu się rośliny.

 

 

 

 Obecnie znalazła szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie.
Roślina lecznicza – pozyskuje się: liść melisy – Folium Melisse.
 Wytwarza się z niego olejek melisowy – Oleum Melisse.
Działanie: 

 zmniejsza bezsenność i stany lękowe, pomaga w depresji oraz nerwicy, 

zmniejsza wzdęcia i gazy, pomaga przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego,
zmniejsza napięcie jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit,

 działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo,
pobudza trawienie, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych, odpręża i regeneruje system nerwowy,
inhalacje pomagają przy atakach alergii i kaszlu,
maść z melisy łagodzi zranienia i ukąszenia przez owady,
 w sklepach ziołowych dostępna jest w tabletkach:

 

 

 

Najczęściej spożywana jest w formie herbatki.
Ze względu na walory smakowe świeże liście doskonale pasują do sałatek, 

nadając im cytrynowy smak.
 Dobrze zastępuje trawę cytrynową. 

Suszona melisa traci cytrynowy aromat. 

 

 

 

 

 

Pozdrawiam cieplutko...Miłego i spokojnego tygodnia życzę:)))