Tulipan turkiestański

Tulipan turkiestański (Tulipa turkestanica) –

 gatunek rośliny z rodziny liliowatych.
 Jest uprawiany jako roślina ozdobna, 

przez ogrodników zaliczany jest do 15 grupy tulipanów uprawnych,
 tzw. tulipanów botanicznych.
Botaniczne gatunki tulipanów, 

pochodzą głównie z Azji Centralnej (np. Turkmenistan, Iran).
 Występują także w rejonie śródziemnomorskim i w Azji Mniejszej.

Tulipan - bylina cebulowa.

Nieduża cebula okryta suchą łuską, zwykle brunatną lub brązową.
 Cebule są jednoroczne - po kwitnieniu macierzysta cebula zamiera i wytwarza się w jej miejsce potomna cebula
 podobnych rozmiarów i do kilku drobniejszych cebul przybyszowych.
 Z cebuli zwykle wyrasta kilka liści, niżej położone są większe.
Liście bezogonkowe, eliptyczno-lancetowate, szerokie lub wąskie, 

zwykle szarozielone z woskowym nalotem.
 Jest ich zazwyczaj 2–4, najniższy i największy wyrasta bezpośrednio z cebuli,

 pozostałe z dolnej części łodygi.
Kwiaty -bardzo charakterystyczną cechą tego gatunku jest występowanie

 na jednej łodydze do 12 kwiatów,
 w przeciwieństwie do większości gatunków tulipanów,

 które wytwarzają tylko jeden kwiat.
 Okwiat niezróżnicowany, składa się z 6 dużych płatków ułożonych w dwu okółkach.
 Wewnątrz okwiatu 6 dużych pręcików i 1 trzykomorowy słupek

 z trójdzielnym znamieniem.
Płatki okwiatu są trójkątne, wydłużone, białe,

 z żółtą plamą od środka i szeroko rozwarte.
 Po zewnętrznej stronie często posiadają pasiaste zielonkawo-fioletowe wybarwienia,
szczególnie przez środek płatka.
Owocem jest trójkomorowa torebka, pękająca po dojrzeniu na trzy części.

 Tulipan turkiestański kwitnie wcześniej od innych tulipanów,

 bo już na początku wiosny.
 Zapylany jest przez owady. 

Kwiaty podczas złej pogody zamykają się.
 Mechanizm tego ruchu polega na tym, że podczas niskiej temperatury szybciej rosną płatki okwiatu po zewnętrznej stronie,
 co powoduje zamykanie się kwiatów, gdy zrobi się cieplej,

 szybciej rosną płatki od wewnętrznej strony i kwiat otwiera się.

Roślina nie ma specjalnych wymagań co do gleby,
 najlepiej jednak rośnie na próchnicznej glebie o odczynie obojętnym, 

lekko kwaśnym lub lekko zasadowym.
 Stanowisko powinno być słoneczne.
 Cebule wysadza się do ziemi jesienią, na głębokość 6–10 cm.
 Powinny być przed sadzeniem zaprawione przez moczenie w odpowiednich

 preparatach grzybobójczych.
 Nawozi się już jesienią po zasadzeniu cebul, potem wiosną przed kwitnieniem.
Rozmnażanie - przez cebule przybyszowe wytwarzane na macierzystej cebuli.

 Pozdrawiam ciepło, na niepogodę życzę pogody ducha:)