Aster chiński

Aster chiński (Callistephus chinensis) – 

gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych.
Wprowadzona została nowa nazwa tego gatunku – gwiazdosz chiński,

 ale nie zyskała jak dotąd popularności.
Potoczne nazwy: 

aster zwyczajny, gwiazdosz, aster chryzantemowy, chiński, igiełkowy, karłowy.
 Roślina pochodzi z Chin i Japonii,

 w Polsce jest uprawiana jako jednoroczna roślina ozdobna.

 

Aster - roślina u nas uprawiana z rozsady lub rzadziej z siewu do gruntu.
Uprawia się z nasion, które wysiewa się w inspekcie pod koniec marca.
Po wzejściu siewki się pikuje, a na stałe miejsca wysadza na początku maja.
 W uprawie znajduje się olbrzymia liczba odmian różniących się wysokością, wielkością, formą oraz barwą kwiatów oraz porą kwitnienia.
Barwa kwiatów od białej, przez żółte, różowe, czerwone, po niebieskofioletowe.
W praktyce nie są tak często spotykane w ogrodach, 

jakby na to wskazywała oferta odmian.

 

 

 Roślina: łodyga wzniesiona, gęsto ulistniona, słabo rozgałęziająca się.
 Typowa forma w swoim naturalnym siedlisku osiąga wysokość 70-90 cm.
 Odmiany uprawne (kultywary) są zwykle niższe.
Liście: jajowate, grubo ząbkowane lub wcinane.
Kwiaty: zebrane w duże kwiatostany – koszyczki, 

przeważnie pojedynczo wyrastające na szczytach pędów.
 W uprawie występują zwykle kultywary o pełnych kwiatach w całej

 niemal gamie barw – od białej poprzez różową,
 czerwoną, niebieską do fioletowej.
 W zależności od odmiany mogą składać się z kwiatów języczkowych i rurkowych,

 lub tylko z kwiatów języczkowych.
 Kwiaty rurkowe mają żółtą barwę.
 Kwitnie długo – od połowy lipca do pierwszych przymrozków.
Owoce: podłużne, beżowego koloru niełupki.

Istnieje mnóstwo odmian.
Ze względu na budowę koszyczków dzieli się je na kilka grup:

 

 astry pojedyncze – kwiaty języczkowe występują tylko na zewnątrz koszyczka w 1-2 okółkach, zaś kwiaty rurkowe wypełniają wnętrze koszyczka

 astry rurkowe – mają silnie rozwinięte kwiaty rurkowe, kwiaty języczkowe nieduże, tworzące 1-2 okółki na obrzeżu koszyczka

astry języczkowe – wszystkie kwiaty w koszyczku są języczkowe.

 

Przez ogrodników nazywane są też astrami pełnymi i zwykle są najczęściej uprawiane.
 Wyróżnia się wśród nich kilka podgrup:  

• astry dachówkowe

•     astry piwoniowe

•     astry chryzantemowe

•     astry koronowe (o kwiatach czerwonych lub fioletowych)

•     astry igiełkowe

•     astry pomponowe

 Ze względu na wysokość odmiany dzieli się także na wysokie,

 średnio wysokie i karłowate,
 zaś ze względu na porę kwitnienia na wczesne,
 średnio wczesne i późne.

Ważną użytkową cechą astrów jest to, że nawet wyrośnięte i kwitnące egzemplarze,
 bardzo dobrze znoszą przesadzanie (z dużą bryłą korzeniową).
 Wykorzystuje się to w ogrodzie w połowie lata dla zapełnienia luk po wcześnie kończących kwitnienie roślinach.

 Roślina lubi słoneczne miejsca, żyzną i próchniczną glebę.
 Musi ona być stale wilgotna, ale nie może jednak być zbyt mokra,
 gdyż wówczas astry stają się podatne na groźną chorobę – fuzariozę.
 Z kolei na zbyt suchych glebach odmiany o kwiatach pełnych stają się nieładne –

 wnętrze koszyczka jest „puste”,
zamiast kwiatów języczkowych ma kwiaty rurkowe.
 W razie suszy niezbędne jest podlewanie.

Miłego słonecznego dnia życzę...pozdrawiam:)