Hiacyntowiec hiszpański

Hiacyntowiec (Hyacinthoides) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych.
 Obejmuje 8–11 gatunków występujących w zachodniej Europie (kwitną wiosną)
i w górach Afryki północno-zachodniej (te zakwitają głównie jesienią i zimą).
 Przedstawiciele rodzaju uprawiani są w ogrodach w strefie klimatu umiarkowanego,
 skąd okazjonalnie rozprzestrzeniają się i dziczeją (np. w Ameryce Północnej).

 Zaliczane do tego rodzaju gatunki dawniej włączano do rodzaju cebulica (Scilla),
Scilla campanulata (Cebulica dzwonkowata Cebulica hiszpańska).

 Bylina z odnawiającą się corocznie cebulą tworzoną przez kilka mięsistych,

 rurkowatych łusek.
Liście: nieliczne i tylko odziomkowe.
 Równowąskie lub lancetowate, płaskie.
Kwiaty: zwisające, w liczbie do 30 zebrane w groniasty kwiatostan na szczycie głąbika,
 wsparte dwiema, równowąskimi przysadkami.
 Listki okwiatu wolne, o długości 15-20 mm, z pojedynczą żyłką,
 tworzące rurkę lub rozpostarte, wywinięte na końcach.
 Listki niebieskie, białe lub rzadko różowe (u odmian uprawnych), wonne.
 Pręcików 6, o nitkach przyrośniętych do listków okwiatu.

 Zalążnia górna, trójkomorowa, z miodnikami.
 W każdej komorze rozwija się od 1 do 10 zalążków.
Szyjka słupka pojedyncza,zakończona główkowatym znamieniem.
Owoce:tępo trójkanciaste, kulistawe torebki zawierające od 3 do 30 kulistych lub owalnych, czarnych nasion.

Hiacyntowiec hiszpański, hiacyntowiec dzwonkowaty 

(Hyacinthoides hispanica) - gatunek uprawiany w Polsce.
 Pochodzi z północnej Afryki, Hiszpanii i Portugalii.

 Występuje również we Francji, Angliii w Europie Środkowej.
W naturalnych warunkach rośnie
na stanowiskach w wilgotnych lasach liściastych, zaroślach i na łąkach.
Rozmnaża się przez wysiew nasion

 (na dobrych stanowiskach występuje samosiew),
 a także przez cebulki przybyszowe.

Kwiaty w kolorach białym, fioletowo-niebieskim, 

niebieskim lub różowym przypominają dzwonki.

 

     Niewielkie rośliny cebulowe osiągające wysokość 20-30 cm. 

Tworzy białe, duże cebule.
Liście są ciemnozielone, soczyste, 

prawie równowąskie o długości 20-30 cm i szerokości 2,5cm.
W początkowym okresie wzrostu są one wzniesione ku górze,

 następnie (w czasie kwitnienia) rozkładają się na boki.
 Rośliny kwitną później od cebulicy dwulistnej, bo w okresie maja, czerwca. 

Pędy kwiatostanowe są dość grube i okrągłe,
 dorastają do wysokości 20-30 cm i zakończone są gronami szeroko-dzwonkowatych, zwisających kwiatów (12-15 sztuk).
 Kwiaty są symetryczne i bardzo proporcjonalne, długości 2 cm. 

Kielich jest skierowany do dołu.
Z jednej cebuli może wyrastać kilka pędów kwiatostanowych. 

Nasiona są stosunkowo duże, czarne i błyszczące.
Po przekwitnięciu (latem) część nadziemna rośliny zasycha.

Rośliny te wymagają słonecznego lub lekko zacienionego stanowiska.

 Gleba powinna być bardzo wilgotna,choć przepuszczalna i próchnicza.

 Jest rośliną tolerancyjną jeśli chodzi o pH gleby, a także całkowicie mrozoodporną
- posadzona w miejscu zacisznym i osłoniętym,

 nie wymaga okrycia przed mrozami.
 Rozmnażamy je przez wysiew nasion oraz przez cebule przybyszowe.

 Cebule wysadzamy w okresie września - października.
Nadaje się na rabaty, grządki bylinowe, ogrody naturalistyczne,

 a także jako runo pod drzewami.
Może też być wykorzystywana jako kwiat cięty - długo zachowuje świeżość.

 Serdeczne, ciepłe, majowe pozdrowienia przesyłam...dobrego tygodnia...:)