Jagoda kamczacka (wiciokrzew siny)

Jagoda kamczacka (Lonicera caerulea var. kamtschatica Sevast.) –
 odmiana wiciokrzewu sinego (Lonicera caerulea),
 krzewu należącego do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae Juss.)
W naturze jagoda kamczacka rośnie na wilgotnych obszarach wzdłuż rzek,

 bagien, na leśnych polanach.
Jagoda kamczacka, zwana również suchodrzewem sinym jest gatunkiem,
który naturalnie występuje na obszarach o klimacie zimnym i 

 umiarkowanym (północna część Europy, Azji, Kanada).
Jej owoce są znane i użytkowane od stuleci – najwcześniej ich właściwości docenili Japończycy, potem Rosjanie i Kanadyjczycy. W wielu krajach świata,

 również Polsce jest uprawiana,

 ale uprawia się tylko odmiany uprawne (kultywary).

W naturze krzew dorasta do 1,5 m wysokości przy podobnej szerokości,

 ma wzniesione i sztywne pędy.
 Wiosną (V-VI) wydaje podłużne (ok. 1,5-2 cm. długości i 1 cm. szer.),

 granatowo-niebieskie, pokryte delikatnym nalotem owoce,
 o słodko-kwaśnym smaku i delikatnie wyczuwalnej goryczce.
 Wyprowadzone od niego odmiany

 (zarówno Rosyjskiego jak i Polskiego pochodzenia),
 posiadają natomiast większe i smaczniejsze owoce oraz bardziej zwarty pokrój.
 Między sobą różnią się też porą dojrzewania, siłą wzrostu oraz plennością.

Kwitnienie tej rośliny rozpoczyna się wcześnie, w połowie kwietnia,
 i wówczas pojawiają się na niej kremowo-żółte,

 lekko pachnące, 

miododajne kwiaty.
 Do dobrego zapylenia i owocowania zalecane jest 

 sadzenie obok siebie dwóch odmian, kwitnących w tym samym czasie.
Pierwsze, pojedyncze owoce jagody kamczackiej 

uzyskuje się w drugim roku po posadzeniu.
Do najczęściej spotykanych w uprawie odmian jagody kamczackiej należą między innymi:

Odmiany polskie:

Atut, Duet, Zojka, Wojtek, Jolanta, Iga, Tola, Rebeka, Ruben,Karina
Odmiany kanadyjskie: Aurora, Tundra, Indigo Gem, Berry Smart Blue
Odmiany rosyjskie: Czelabinka, Sinigłaska, Dlinnopłodna, Wołoszebnica,
które wyróżniają się wysoką plennością oraz dużymi i smacznymi owocami.

W Polsce owoce najwcześniejszych odmian można zbierać

 na przełomie maja i czerwca,

 a tych najpóźniejszych do początku lipca.
 Jagoda kamczacka jest pierwszym rodzimym owocem w sezonie – jej owoce dojrzewają zarówno przed truskawką, jak i przed agrestem.
Rośliny te mają niskie wymagania, zarówno glebowe,

 jak i pokarmowe i są tolerancyjne pod względem odczynu pH–
najbardziej odpowiednie dla nich wynosi 5,5-6,5.

 Roślina wymaga gleb lekko kwaśnych, piaszczysto-gliniastych, wilgotnych.
 Stanowisko powinno być nasłonecznione.

Gatunek wyjątkowo odporny na suszę i mróz.
Krzewy jagody kamczackiej, znoszą mrozy do -45°C,

 a otwarte kwiaty znoszą wiosenne przymrozki do -8°C.

 „Duet”  został wyselekcjonowany w Polsce.
 Tworzy średniej wysokości (ok. 1,6 m.), wzniesione krzewy,

 owocujące na przełomie V/VI.
 Owoce duże, ciemnoniebieskie, podłużne, smaczne,

 ze słabo wyczuwalną goryczką (bez tendencji do szybkiego opadania).

 Odmiana bardzo plenna,

 o ile w pobliżu rośnie inna odmiana spełniająca rolę zapylacza.

 

 „Dlinnopłodna” – odmiana pochodzenia rosyjskiego

 (wyselekcjonowana w Czelabińsku na Syberii),
 bardzo płodna, wczesna, o średniej sile wzrostu, rozłożystym pokroju,
 cienkich pędach i niewielkich liściach, dająca duże (ok. 2 cm. długości),
 smaczne owoce, pozbawione charakterystycznej goryczki i posiadające

 małą tendencję do obsypywania się po dojrzeniu.

 

 

 

 Wskazania do stosowania jagody kamczackiej (wiciokrzewu jadalnego):
stany zapalne wątroby, trzustki i nerek;

 choroby degeneracyjne układu nerwowego;
 nieszczelność i stany zapalne jelit; choroby alergiczne;
 stany zapalne i degeneracja siatkówki i naczyniówki oka;
 uszkodzenie rogówki i nerwu wzrokowego;
choroba wieńcowa, zawały – i ich profilaktyka;
 miażdżyca; cukrzyca, choroby nowotworowe, stany zapalne i zakrzepowe żył;
 zaburzenia krążenia ocznego, mózgowego, wieńcowego i w kończynach;

 choroby wirusowe wątroby.

Pozdrawiam...miłego dnia życzę:-))