Smolinos

Lilia bulwkowata (Lilium bulbiferum ) – gatunek rośliny z rodziny liliowatych.
Występuje wyłącznie w górach Europy:
 w Alpach, Karpatach Zachodnich, Sudetach i Rudawach.
 W Polsce w stanie naturalnym jest bardzo rzadki,
 rośnie na nielicznych stanowiskach w Karpatach
(na Pogórzu Spisko-Gubałowskim i Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej)
 i w Sudetach (na Ziemi Kłodzkiej).
 Występuje też na kilku stanowiskach w Sudetach.

 Na terenie północnej  i zachodniej Polski spotykane są

 stanowiska antropogeniczne tego gatunku.
Rośnie na brzegach łąk i pastwisk, miedzach śródpolnych,

 ugorach, przy drogach i na polanach śródleśnych.
 W Sudetach występuje głównie w murawach bliźniczkowych i ciepłolubnych.

Roślina objęta w Polsce od 2004 ścisłą ochroną gatunkową.
 Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest

 jej zbieranie przez amatorów pięknych roślin.
 Posiada bowiem jedne z największych kwiatów wśród naszych krajowych,

 dziko rosnących roślin.
 Zagrożona jest także zmianą tradycyjnych sposobów użytkowania łąk kośnych,

 na których występuje.

 

 Lilia bulwkowata - bylina z białą cebulą,

 utworzoną z licznych, szerokojajowatych,
 zachodzących na siebie dachówkowato i ostro zakończonych łusek,
 oraz z drobnymi bulwkami w kątach liści.
Liście wyrastają skrętolegle na łodydze.
 Mają lancetowaty kształt, są całobrzegie, bezogonkowe, 3-7 nerwowe.
 Bardzo charakterystyczną cechą jest

 wyrastanie w kątach tych liści bulwek – rozmnóżek.
Łodyga: pojedyncza, gruba i sztywna wyrasta z cebuli.
 Jest gęsto obrośnięta liśćmi, nakrapiana i owłosiona dołem.
Kwiaty: bardzo duże o pomarańczowej barwie wyrastają na wierzchołku łodygi.
 Na jednej roślinie może być jeden lub kilka kwiatów tworzących baldach.
Każdy kwiat składa się z 6 działek,

 wewnątrz posiadających ciemniejsze cętki,
 6 pręcików z czerwonobrązowymi pylnikami zawierającymi duże ilości pyłku,

 który brudzi na kolor brązowy przy dotknięciu,
 (od tej cechy wywodzi się potoczna nazwa gatunku – smolinos),
słupek 1, duży z długą szyjką i trójdzielnym znamieniem.
 Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przez owady.
 Kwiaty nie pachną, ale zwabiają owady swoim dużym, barwnym kwiatem.

 

 Jest uprawiana, jako roślina ozdobna w licznych odmianach.
 W uprawie, gdzie zapewnione ma optymalne warunki rozwoju

 osiąga większe rozmiary i piękniejsze kwiaty,
 niż w warunkach naturalnych.

 W uprawie nie rozmnaża się jej przez nasiona,
 lecz wegetatywnie przez cebulki.
 Tzw. 'Smolinosy', czyli lilie bulwkowate należą do grupy lilii botanicznych,
do których zaliczono lilie dzikie nadające się do uprawy ogrodowej.

 

 

Lilia bulwkowata  w stanie naturalnym  

osiąga przeciętnie wysokość 40-80 cm,
 w sprzyjających warunkach ( wilgotne siedlisko) nawet do 150 cm.
 Jesienią cześć nadziemna obumiera, 

ale pod ziemią przetrwają jej cebulki,

 z których na wiosnę wyrastają nowe pędy.
 Za pomocą rozmnóżek lilia może się rozmnażać wegetatywnie.
 Bulwki te dojrzewają we wrześniu, odpadają od rośliny i zimują w ziemi.
 Na wiosnę wyrastają z nich nowe rośliny.

Od tych bulwek pochodzi nazwa rośliny.

 

 

 

Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego:-))