Daglezja

Daglezja zielona, jedlica zielona, jedlica Douglasa, jedlica Menziesa,
 (Pseudotsuga menziesii Carriere)
- rodzaj zimozielonych drzew szpilkowych z rodziny sosnowatych,
 który obejmuje 5 gatunków.
 Dwa gatunki występują w Ameryce Północnej,
jeden w Meksyku i dwa w Azji Wschodniej.
Ze względu na występowanie na wielkim i zróżnicowanym obszarze,
 jedlica wykształciła szereg odmian i ras klimatycznych,
 które dawniej traktowano jako odrębne gatunki.
Obecnie wyróżnia się na ogół tylko dwie rasy geograficzne,
 które otrzymują kategorię odmiany:
 oceaniczna nizinna -"zielona" i  górska -"sina",

 pomiędzy którymi występują formy przejściowe.
Daglezja w ojczyźnie to jedno z najważniejszych drzew,
 drugie co do wielkości po sekwojach.
 Drzewa te należą do najwyższych zimozielonych iglastych na świecie
 i osiągają wysokość w ich naturalnym środowisku ponad 100 m.
Jest drzewem długowiecznym .
 Osiąga wiek 500-700 a nawet 1000 lat i rośnie stosunkowo szybko.

Gatunkiem typowym jest daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii),
zwana także jedlicą Douglasa (od nazwiska szkockiego botanika).
Jedlica zielona została wprowadzona w pierwszej połowie XIX wieku

 do uprawy w polskich lasach
 i jest uważana za jeden z najcenniejszych gatunków obcego pochodzenia.
 Osiąga wysokość ok. 50 m i dożywa 350 lat.
 Uprawiana  jest w parkach i ogrodach.
Drzewo bardzo szybko rosnące.
 Korona młodych drzew szeroko-stożkowa.
Lubi ciepły, wilgotny klimat oceaniczny oraz świeże, 

próchniczne i piaszczysto-gliniaste gleby.
 Podobnie jak świerk umiarkowanie znosi cień.
 Młoda kora jedlicy jest gładka,

 zielonkawo-szara z charakterystycznymi pęcherzykami,
 z których po przekłuciu wylewa się jasnożółta, 

przezroczysta, bardzo pachnąca żywica.
Igły jedlicy równomiernie rozłożone na gałązce,
 są miękkie, elastyczne i delikatne, po roztarciu pachną cytrusami.
Nie kłują, tak jak igły świerka i mniej niż igły jodły .
Podobnie jak igły jodły są spłaszczone, cienkie,
 mają długość od 2 do 4 centymetrów, szerokość około 1,5 mm,
  z dwoma niebieskawobiałymi paskami po spodniej stronie.
 Mogą wyrastać z różnych stron na gałązce.
Daglezja zaczyna owocować w wieku 10-25 lat.
 Dojrzałe szyszki są jasnobrązowe, na krótkich trzoneczkach.

Drewno jedlicy, podobnie jak drewno modrzewia,
 cechuje się czerwonawą twardzielą i wąskim, jasnym bielem.
 Jest wykorzystywane w budownictwie wodnym, przemyśle papierniczym,
 do produkcji płyt wiórowych i pilśniowych oraz mebli.

Daglezja osiem lat rośnie w moim ogrodzie od płd-zach strony,
jestem zadowolona daje już trochę cienia,
 ładnie pachnie i nie kłuje jak świerki!

Zdrowia, szczęścia i wszelkiej pomyślności w roku 2013 życzę Wam wszystkim !

Pozdrawiam ciepło i serdecznie