Szczypiorek

Czosnek szczypiorek, 

nazywany w skrócie szczypiorkiem lub szczypiorem (Allium schoenoprasum) –
 gatunek rośliny z rodziny czosnkowatych.
 W stanie dzikim jest szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej.
 Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
Jest też powszechnie uprawiany w wielu krajach świata.
 Znany był już w starożytności.

 W Europie jego uprawa rozpowszechniła się w XVI wieku.
W Polsce jest uprawiany jako warzywo.

 

 

 Szczypiorek jest wieloletnią byliną o krótkim poziomym kłączu,
 na którym tworzą się pączki-cebulki wyrastające w liście i pędy kwiatostanowe.
 Z czasem tworzy kępki, a następnie darń, 

która jest gęstsza gdy nie dopuszcza się do kwitnienia.
Ozdobę rośliny stanowią kuliste kwiatostany barwy lila,
 które pojawiają się od maja, ale tylko na pędach, które nie były ścinane.
Zwabiają pszczoły i inne owady zapylające.
 

 

 Szczypiorek rozmnaża się z siewu wprost do gruntu na miejsce stałe,

 z rozsady lub wegetatywnie przez podział kępek.
Kępy dzieli się wiosną lub w sierpniu, przed przejściem w spoczynek fizjologiczny.
 Rozpoczyna wegetację wczesną wiosną,

 jednak szybciej rośnie dopiero gdy temperatura osiąga  około 15°C.
 Zbiór szczypiorku uprawianego w gruncie rozpoczyna się

 w drugim roku jego uprawy.
 Po ścięciu liście szybko odrastają i następny plon osiąga się po upływie miesiąca.
Jest odporny na niedobór wody i wystarczająco mrozoodporny

 dla zimowania w gruncie.
Preferuje miejsca słoneczne, gleby przepuszczalne i dostatecznie wilgotne.
Jesienią, przy umiarkowanej temperaturze, 

szczypiorek zapada w miesięczny okres spoczynku fizjologicznego.
 Z racji, że kończy się on już w październiku, to zimą może być łatwo pędzony.
 Nadaje się do uprawy w ogrodzie, w skrzynkach i doniczkach.
 Co 2-3 lata należy kępę szczypiorku wykopać i rozdzielić cebulki, 

gdyż ulega ona nadmiernemu zagęszczeniu.

Szczypiorek powinno się systematycznie ścinać,
 ale jego kwiatostany są tak ładne,
 że często traktowany jest  jako ozdoba ogrodu.

Liście szczypiorku są użytkowane niemal wyłącznie jako warzywo przyprawowe.
 Mogą być składnikiem sałatek itp.

 Mają specyficzny aromat podobny do szczypioru zwykłej cebuli ale nie są ostre,
 są bardziej sztywne, twarde i oczywiście mają o wiele mniejszą średnicę.
Jest popularnym, 

wykorzystywanym już od starożytności warzywem przyprawowym

 o właściwościach leczniczych.
Liście zawierają dużo witaminy C (50-100 mg w 100 g), 

karoten, witaminę B2, sód, wapń, potas, fosfor i żelazo.
 Przyspiesza trawienie, obniża ciśnienie, wzmaga apetyt.

 

 

 

 

 

 

 

Pozdrawiam, miłego i spokojnego tygodnia życzę:))).