Jukka karolińska

Jukka karolińska (Yucca filamentosa) –
 gatunek zimozielonej rośliny z rodziny szparagowatych.
Pochodzi z południowo-wschodnich stanów USA,

 rozprzestrzeniła się także w innych rejonach.
Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna.

 Naturalny zasięg występowania juki karolińskiej to środkowe,
wschodnie i południowe regiony Stanów Zjednoczonych.
 Zasiedla tam świetliste lasy, nieużytki i przydroża.
 W warunkach klimatycznych Europy jest

 hodowana jako roślina ozdobna w ogrodach.
 Jest jednym z najbardziej mrozoodpornych i najmniej wymagających

 gatunków juk dzięki czemu zdecydowanie
 nadaje się do hodowli w Polsce na powietrzu.
 W Polsce juka karolińska, zwana także kręplą lub szpilecznicą karolińską,
jest uprawiana ze względu na efektowne kwitnienie w okresie pełni lata.
 Poza licznymi kwiatami rośliny zdobią ogród rozetą zimozielonych, 

szablastych liści w niebieskawym odcieniu.
 Juki doskonale sprawdzają się w niewielkich ogrodach przydomowych,
 są przy tym bardzo mało wymagające i mogą rosnąć przez

 wiele lat na tym samym stanowisku. 

 Cechą charakterystyczną juki karolińskiej jest tworzenie

 gęstej rozety liści nad powierzchnią gleby.
 Roślina jest pozbawiona pnia, 

wykształca natomiast bardzo głęboki system korzeniowy.
Łodygi brak lub występuje krótka (do 30 cm wysokości),

 drewniejąca i ukryta wśród liści.
 Liście są nieco mięsiste, elastyczne, odwrotnie lancetowate,

 wyraźnie zwężone na szczycie i ostro zakończone,
 na brzegach nitkowato rozwłóknione, 

koloru zielonego lub niebieskozielonego od woskowego nalotu.
 Osiągają długość ok. 50-75 cm i szerokość 2,5-5 cm.
Kwiaty;zebrane w kwiatostan wyrastający latem ze środka dorosłej rozety,

 silny, drewniejący pęd o wysokości 100-180 cm,
 z czego co najmniej połowa przypada na kwiatostan.
Kwitnie; najczęściej końcówka czerwca i pierwsza dekada lipca lub

 na przełomie lipca i sierpnia.
 Kwiaty są liczne, zwieszone, dzwonkowate, koloru białego lub kremowobiałego,

 niekiedy zielono nabiegłe.
 Okwiat ma formę kulistą. 

Listki jajowate, na szczycie lekko zaostrzone,

o długości 40-60 mm i szerokości 20-30 mm.
 Po zapyleniu zawiązują owoce w postaci suchych torebek

 wypełnionych nasionami.
 Juka karolińska należy do roślin monokarpicznych.
 Oznacza to, że po wydaniu kwiatostanu roślina mateczna zamiera, 

zaś jej miejsce zajmują pojawiające się u jej podstawy rośliny następcze.
 Dlatego po przekwitnieniu zaschnięty pęd kwiatostanowy można usuwać wraz z obumarłą rośliną, pozostawiając młode odrosty.

Juka karolińska wymaga stanowisk wybitnie słonecznych,
 gleb przepuszczalnych,
 umiarkowanie zasobnych w składniki pokarmowe do ubogich,
 najlepiej wapiennych.
 Rośliny nie tolerują miejsc stale wilgotnych, zalewanych lub podmokłych,
 natomiast są doskonale przystosowane do długich okresów suszy.
 Odpowiednio niska wilgotność podłoża szczególnie
 istotnie wpływa na przezimowanie roślin.
Pomimo dobrej odporności na mróz w  miejscach słabo odwodnionych rośliny
 często gniją i mogą przemarzać.
 

 Miło pozdrawiam i życzę pięknego dnia jak również nowego tygodnia:)