Goście w ogrodzie

Ważki (Odonata)
 są drapieżnymi owadami dwuśrodowiskowymi 

ściśle związanymi ze środowiskiem wodnym – larwy żyją w wodzie,
a osobniki dorosłe (imagines) przebywają w pobliżu

 zbiorników z wodą stojącą lub płynącą.
 Mają bardzo dobrze rozwinięty aparat lotu i zmysł wzroku.
Są jednymi z najlepszych lotników wśród owadów.
 Potrafią latać we wszystkich kierunkach, przekraczając prędkość 10 m/s.
Jako jedne z niewielu zwierząt opanowały lot wiszący.
 Polują na latające owady (m.in. komary, muchy), chwytając je nogami –
 dlatego nogi są zaopatrzone w sztywne szczeciny.

Ważki należą do najstarszych ewolucyjnie współcześnie żyjących owadów.
Wszystkie ważki mają zbliżony typ budowy.

 Są to owady przeważnie średniej lub dużej wielkości.
Głowa dobrze wykształcona i ruchliwa, z bardzo dużymi,

 złożonymi oczami oraz trzema przyoczkami.
 Czułki mają bardzo krótkie, 3–7 członowe, szczecinkowate.
 Aparat gębowy typu gryzącego charakteryzuje się mocną konstrukcją.
 Tułów silnie rozwinięty, związane jest to m.in.
 z rozrośniętymi mięśniami poruszającymi dwoma parami niezależnych,

 przezroczystych (błoniastych) skrzydeł.
 Nogi kroczne, długie i smukłe.
 Posiadają dwie pary podobnych do siebie i bogato żyłkowanych skrzydeł,
 których nie są w stanie składać, jak inne owady,
 na grzbietowej części ciała pozostawiając je rozpostarte prostopadle 

do osi ciała lub uniesione do góry.
 Odwłok. ważek, zbudowany z 10 segmentów, jest długi i cienki.

Rząd Odonata reprezentowany jest w Polsce

 przez przedstawicieli 9 rodzin,
 w tym 5 zaliczanych do ważek różnoskrzydłych (Anisoptera),

 a 4 do równoskrzydłych (Zygoptera).

 Sympetrum – rodzaj ważek z rodziny ważkowatych (Libellulidae).
Obejmuje około 50 gatunków żyjących głównie 

w strefie umiarkowanej półkuli północnej.
Żaden z nich nie pochodzi z Australii.
 W Polsce odnotowano 9 gatunków określanych zwyczajową nazwą szablak:

•   szablak szkocki (Sympetrum danae)
•     szablak przypłaszczony (Sympetrum depressiusculum)
•     szablak żółty (Sympetrum flaveolum)
•     szablak krwisty (Sympetrum sanguineum)
•     szablak podobny (Sympetrum striolatum)
•     szablak przepasany (Sympetrum pedemontanum)
•     szablak zwyczajny (Sympetrum vulgatum)
•     szablak wędrowny (Sympetrum fonscolombii)
•     szablak południowy (Sympetrum meridionale)

 Pojawiają się zwykle latem i jesienią nad łąkami. 

 Szablak zwyczajny (Sympetrum vulgatum) – 

gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych.
 Występuje w Europie. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.
Zasiedla wody stojące różnego typu, spotykany też nad wodami wolno płynącymi.

Rozpiętość skrzydeł do 60 mm. Długość ciała do 40 mm.
Dorosłe samce mają brązowy tułów, u młodych występuje jasna plamka.

 

 

 

 Krzyżak ogrodowy (Araneus diadematus) – 

gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych (Araneidae).
 Nazwa pochodzi od charakterystycznego białego krzyża na odwłoku.
Występowanie: Europa (w Polsce na terenie całego kraju) i Ameryka Północna.

Pająk ten zamieszkuje wszystkie typy lasów, łąki, ogrody i parki, 

także gospodarstwa wiejskie, a nawet budynki w miastach.
 Na zdobycz czai się, siedząc w pobliskiej kryjówce lub w środku sieci.
 Swoje ofiary poraża jadowitym ukłuciem i wysysa ich zawartość 

(jad rozpuszcza wnętrzności).
 Podczas okresu rozmnażania samiec, mniejszy od samicy,

 wyczuwając po drganiach sieci jej godowy nastrój,
 zbliża się ostrożnie do swojej partnerki i po kopulacji szybko ucieka,

 żeby ratować się przed pożarciem.
 Samica składa na jesień (w Europie Środkowej we wrześniu lub październiku)

 około 100 jaj koloru jasnożółtego i otacza je złocistym oprzędem.
 Po złożeniu jaj z reguły ginie od mrozu na początku zimy.
 Na wiosnę – na ogół w maju – wykluwają się młode pająki.
 Jesienią osiągają wielkość ok. 4 mm i zimują wśród zeschłych liści,

 pod korą drzew itp.
 Dojrzałość osiągają w sierpniu następnego roku.

Ubarwienie od żółto-brązowego do ciemnobrunatnego. 

Samica ma 10–18 mm długości, a samiec 6–7 mm.
 Rekordowo wielkie samice mogą przekraczać 20 mm,

 a rekordowo wielkie samce osiągać 8 mm.
 Krzyżaki budują koliste sieci o regularnym, promienistym układzie nici.

 Ich średnica wynosi do 45 cm.

Krzyżak ogrodowy jest niegroźny dla człowieka.
 W przypadku ukąszenia w skrajnych przypadkach może na ciele wystąpić niewielka opuchlizna i lokalna martwica tkanek w postaci dwóch małych punktów.

Życzę miłego i udanego dnia...pozdrawiam:)