Obcowanie z przyrodą daje siły witalne i energię: Orchidea

Orchidea – potoczna nazwa roślin z rodziny storczykowatych,

w szczególności stosowana w odniesieniu do roślin o efektownych kwiatach,

uprawianych w warunkach szklarniowych.
Odnoszona jest do wielu gatunków i mieszańców np.

z rodzaju katleja, falenopsis, cymbidium.

Falenopsis, ćmówka (Phalaenopsis Blume) –

rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae).
Obejmuje około 60 gatunków gatunków występujących naturalnie

w Azji południowo-wschodniej i północnej Australii.
Rośliny te są łatwe w uprawie i cechują się długotrwałym kwitnieniem,

ich kwiaty są okazałe, różnobarwne, niektóre wydzielają zapach.
Dlatego należą do popularnych roślin ozdobnych uprawianych w pomieszczeniach.
W ofercie handlowej i uprawie znajduje się kilka tysięcy mieszańców międzygatunkowych i kilkadziesiąt mieszańców międzyrodzajowych,
podczas gdy gatunki botaniczne w uprawie są rzadziej spotykane.

Najwięcej gatunków tego rodzaju występuje w Indonezji oraz w Filipinach.
Różne gatunki zasiedlają jednak rozległe obszary południowo-wschodniej Azji na

obszarze od Indii po południowe Chiny ,
a poprzez wyspy Archipelagu Malajskiego sięgają po Nową Gwineę i Archipelag Bismarcka oraz Queensland w północnej Australii.

Rośliny zielne o monopodialnym typie wzrostu, nie wytwarzające pseudobulw.
Łodyga jest skrócona (2-5 cm wysokości, ukryta wśród trwałych nasad (pochew) liści.
W kątach liści znajdują się 2-3 pąki wegetatywne i kwiatostanowe,

ułożone w pionowym rzędzie i niewidoczne z zewnątrz.
Boczne pędy wegetatywne rozwijają się tylko wówczas,

gdy zostaną specjalnie pobudzone.

Korzenie przybyszowe, wyrastają z kątów dolnych liści.
Są liczne i długie, rozchodzą się w różnych kierunkach.
Okryte są białym lub srebrzystym welamenem. Są łamliwe.
U roślin z sekcji Aphyllae korzenie są spłaszczone.

Liście wyrastają skrętolegle i naprzemianlegle.
U roślin o stałych i dobrych warunkach wzrostu wszystkie liście są podobne,

jednakowej wielkości.
Osiągają od 5 do 65 cm długości. Liście są siedzące,

podługowate do szerokoeliptycznych, całobrzegie.
Blaszka jest gruba (gruboszowata) i gładka.
Liście mają barwę jasno- lub ciemnozieloną, mogą być szarawo plamiaste lub smugowate, od spodu czerwono lub purpurowo nabiegłe.
Corocznie wyrasta jeden lub dwa nowe liście,

przy czym najniższe sukcesywnie zasychają (ich pochwy zostają na pędzie).
Na dojrzałych roślinach znajduje się od 5 do 10 liści.
U roślin z sekcji Aphyllae liście odpadają co roku.

Kwiaty - wyrastają w różnej liczbie u różnych gatunków w wiechach i gronach,

na szczytach pędów kwiatostanowych rozwijających się w kątach liści.
Pędy te, o długości zwykle do 60 cm, maksymalnie do 150 cm,

wznoszą się, są wygięte łukowato lub zwisają.
Są okrągłe na przekroju, czasem dwustronnie spłaszczone.
Na młodych roślinach są cienkie, krótkie i nierozgałęzione,

na starszych są tęgie, długie i rozgałęziają się.
Złożona budowa kwiatostanu powiązana jest z barwą kwiatów – gatunki o kwiatach białych mają pędy kwiatostanowe zwykle nierozgałęzione,

podczas gdy te barwne bywają silnie rozgałęzione.
W dolnej części na pędzie kwiatostanowym znajduje się 5–7 skrętoległych węzłów,

w których znajdują się pąki śpiące okryte trójkątną podsadką.
Z pąków tych mogą się rozwijać sukcesywnie kolejne kwiatostany w przypadku uszkodzenia (np. ścięcia) rozwijającego się wyżej.
Kolejne kwiaty rozwijają się od dołu, przy czym pozostają rozwinięte przez kilka dni.
Cały kwiatostan sukcesywnie może kwitnąć przez wiele tygodni.