Pigwowiec

Pigwowiec (Chaenomeles) – rodzaj roślin z rodziny różowatych.

Pochodzi z Azji Wschodniej.
 Gatunkiem typowym jest Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica).

Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica)

 – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae).
 Nieprawidłowo bywa czasami nazywany pigwą japońską.

 Pochodzi z Japonii.

W Polsce jest popularny w naszych ogrodach,

 ponieważ ma piękne kwiaty o ciepłych intensywnych barwach i są

 to krzewy dość łatwe w uprawie.
 Do niedawna był najpopularniejszym i praktycznie jedynym przedstawicielem pigwowców spotykanym w naszych szkółkach i ogrodach.

Najbardziej znane są trzy odmiany pigwowca:

• pigwowiec okazały, p. chiński, p. właściwy

 (Chaenomeles speciosa (Sweet) Nakai)

 Roślina, która w naturze występuje w Chinach.
 Krzew ten ma wyprostowane pędy i jest dość rozłożysty.
 W naszych warunkach klimatycznych może dorastać do około 2 m wysokości.
 Młode pędy pigwowca okazałego są delikatnie owłosione,

 starsze są nagie i silnie cierniste.
 Krzew ten najpiękniej wygląda w okresie kwitnienia,

 kiedy obsypany jest czerwonymi,
 różowymi bądź białymi kwiatami (w zależności od odmiany).
 Jesienią dojrzewają kuliste owoce, które mogą mieć od 4 do 7 cm średnicy.
 Pigwowiec okazały idealnie nadaje się na niezbyt wysokie żywopłoty formowane.

• pigwowiec pośredni (Chaenomeles ×superba (Frafm) Rehder.)

 Mieszaniec, który powstał ze skrzyżowania ze sobą

 pigwowca japońskiego z pigwowcem okazałym.
 Tworzy cierniste, silnie rozrastające się krzewy, 

które mogą osiągać około 1,5 m wysokości.
 Roślina ta ma skórzaste, błyszczce liście o jajowatym kształcie,
 które do późnej jesieni mają intensywnie ciemnozielony kolor.
 Pędy pigwowca pośredniego mogą przemarzać

 w czasie bardzo mroźnych i bezśnieżnych zim,
 jednak roślina ta dość szybko się zregeneruje, jeśli przytniemy ją wczesną wiosną.
Pigwowiec pośredni ma wiele ciekawych i bardzo dekoracyjnych odmian.

• pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica)

 Niezbyt wysoki krzew, który może dorastać do około 1 m wysokości.
 Ma rozłożysty pokrój (jego gałęzie rozrastają się na boki) i omszone,

 niezbyt cierniste pędy.
 Pigwowiec japoński bardzo dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza,
 dlatego idealnie nadaje się do posadzenia w warunkach miejskich.
 Poza tym jest dość odporny na mróz i może rosnąć w niemal każdej glebie.

Krzewy te preferują miejsca słoneczne, zaciszne i osłonięte od silnego wiatru.
 W cieniu gorzej kwitną i słabiej owocują.
 Najlepiej rosną w żyznym i dostatecznie wilgotnym podłożu,

 które dość szybko się nagrzewa.
 Trzeba zadbać o to, aby gleba nie była zasobna w wapń,
ponieważ prowadzi to do chlorozy liści pigwowca (liście żółkną i opadają).
 Pigwowce nie tolerują także gleb podmokłych,

 za to nieźle sobie radzą w podłożu suchym i piaszczystym.
 Krzewy te wytwarzają bardzo głęboki system korzeniowy, 

więc mogą czerpać wodę z głębszych warstw gleby.
Jednak ten typ systemu korzeniowego sprawia,

 że pigwowce bardzo źle znoszą przesadzanie.
Pigwowce nie wymagają zbyt częstego i intensywnego przycinania,

 ponieważ kwitną i owocują na pędach dwuletnich i starszych.

Pigwowiec japoński (kolczasty) często wykorzystywany 

jest jako roślina ozdobna oraz użytkowa.
 A to ze względu na piękne kwiaty i jadalne owoce.
 Pigwowiec japoński zakwita pod koniec kwietnia

 lub w pierwszej połowie maja i ma bardzo dekoracyjne,
 miododajne kwiaty barwy ceglastej czerwieni.
 Krzew ten kwitnie bardzo obficie, a jego kwiaty bardzo często pojawiają się

 jeszcze przed rozwojem liści (lub równolegle z nimi).
 Liście pigwowca japońskiego są karbowano-piłkowane i mają duże,

 półkoliste przylistki.
 Pozostają ciemnozielone i błyszczące do późnej jesieni

 (nie zmieniają swojej barwy).
Warto mieć chociaż jednego pigwowca na swojej działce,

krzew mój po dwukrotnym  przesadzeniu i cięciu tak zakwitł.

Na początku października dojrzewają owoce:
(o średnicy około 3-4 cm) kuliste, żółte, bruzdowane, często pokryte czerwonymi plamkami niezbyt duże lecz liczne i bardzo aromatyczne,
  twarde i mają smak kwaskowaty. W stanie surowym nie nadają się do spożycia.
 Nadają się natomiast jako dodatek do herbaty i na przetwory:

 dżemy, konfitury, galaretki i nalewki.
 Można je łączyć w przetworach z innymi owocami, np. jabłkami lub aronią.
 Mają dużo pektyn, witaminy C, a także kwasy organiczne,

 barwniki i sole mineralne.
 

Pozdrawiam wszystkich bardzo ciepło ;-)