Seler zwyczajny

Selery zwyczajne (Apium graveolens) – 

gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych.
 Zwyczajowo nazywany bywa selerem zwyczajnym.

W stanie dzikim rośnie w Europie, Azji Zachodniej i Środkowej,

 na Kaukazie, w Afryce.
 Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza obszarem swojego

 rodzimego występowania.
W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam.
 Jest uprawiany w wielu rejonach świata.

Łodyga osiąga wysokość do 1 m (kwitnąca).
Korzeń bulwiasty, spichrzowy.
Liście błyszczące, zazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste,

 z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach.
Kwiaty drobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany

 (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł.
Owoc rozłupki.
Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września.
 Halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych,

 a także solniskach w głębi lądu.

Odmiany botaniczne:

• seler typowy (Apium graveolens) – odmiana dziko rosnąca
• seler naciowy (Apium graveolens) – w uprawie, czasami dziczejący
• seler liściasty (Apium graveolens) – tylko w uprawie
• seler korzeniowy (Apium graveolens) – tylko w uprawie

Seler korzeniowy jest rośliną klimatu umiarkowanego, 

wymaga do wzrostu temperatur od 15 °C do 18 °C.
Pod uprawę selera starajmy się przeznaczyć glebę jak najlepszą, żyzną, 

dobrze utrzymującą wodę,
próchniczą i zasobną w składniki pokarmowe.
Jesienią najlepiej zastosować obornik lub kompost

 a wiosną nawozy mineralne np.:  Azofoska

Seler ze względu na długi okres wegetacji oraz konieczność sadzenia

 po ustąpieniu okresu chłodów,
jest uprawiany wyłącznie z rozsady.
Rozsadę sadzi się od maja do czerwca, 

uzyskując seler do zbioru aż do końca jesieni.
Seler dobrze rośnie po roślinach strąkowych, 

dobrze się czuje w sąsiedztwie pora, pomidora, cebuli i fasoli.
Rośliny selera działają odstraszająco na bielinka kapustnika.
Seler trzeba regularnie podlewać, szczególnie w okresie suszy.
Zbiór roślin z nacią odbywa się już po 6-8 tygodniach od posadzenia.
Do przechowywania korzenie zbiera się w październiku.

 Korzeń selera zawiera duże ilości błonnika, 

soli mineralnych, witaminy z grupy B , K oraz C i  A.
Liść selera zawiera dużo karotenów i witaminy C

 oraz witamin z grupy B a także witaminę E.
Korzenie, liście i nasiona zawierają olejki eteryczne, 

nadające im charakterystyczny aromat i smak,
pobudzające trawienie i apetyt jak również działające lekko moczopędnie,

 uspokajająco i odtruwającą.
Zapobiegając również miażdzycy, artertyzmowi, otyłości, 

jak też zmniejszają wysokie ciśnienie krwi,
dzięki występowaniu w roślinach psoralenu ma on działanie przeciwnowotworowe.
Aromatyczne liście świeże lub suszone wykorzystywane są głównie

 jako dodatek do zup i sosów.
Korzeń jest elementem włoszczyzny do przygotowania bulionu z warzyw,
soków wielowarzywnych, sałatek i surówek.

Polecam: http://linemed.pl/nhealth_guide/details/cId,10,id,588

W warzywie jest dwa razy więcej witaminy C niż w owocach cytrusowych.
 Wśród warzyw korzeniowych zawiera najwięcej fosforu, 

zawiera również dużo wapnia, potasu oraz cynku.
 

 Pozdrawiam serdecznie wszystkich...,miłego weekendu życzę-:))