Zimowit jesienny

Zimowit jesienny (Colchicum autumnale) – 

gatunek rośliny należący do rodziny zimowitowatych (Colchicaceae).
 Występuje w Europie. 

W Polsce najczęściej spotykany jest w niższych położeniach górskich,
 poza górami występuje w przylegającym pasie wyżyn po Dolny Śląsk, 

w Wielkopolsce oraz na południowej części niżu.
 Występuje na obszarach o klimacie oceanicznym. 

Rośnie od niżu po niższe położenia górskie.
 Najwyżej występujące jego stanowiska znajdują się

 na Polanie Chochołowskiej w Tatrach.
Lubi wilgotne łąki, widne lasy mieszane i rzadkie zarośla.

 Jest światłolubny, ale znosi okresowe zacienienie.
 Wymaga gleb świeżych lub wilgotnych, gliniasto–ilastych
 lub gliniasto–piaszczystych, zasobnych w składniki mineralne.
W Polsce gatunek objęty ochroną gatunkową.

Zimowit jesienny - bylina bulwiasta, podczas kwitnienia bezlistna,

 o kwiatach wyrastających jesienią wprost z bulwy.
 Kwiaty pojawiają się w pierwszej dekadzie września  - 'Witając zimę'

Trwałą częścią rośliny jest podziemna bulwa,

 z której wyrasta jesienią pęczek białych korzeni.
 Z zewnątrz okryta jest dwoma zaschniętymi pochwami liściowymi,
 pod którymi znajdują się 3–4 zawiązki liści rozwijające się

 wczesną wiosną następnego roku.
 Pęd jest silnie zredukowany, zaledwie wychodzący ponad ziemię.
Liście  są wąskolancetowate, w większej części wąskie, tępo zakończone
Kwiaty: Różowo-lila, lila, rzadko białe, lejkowate,

 stosunkowo niewielkie w porównaniu z innymi gatunkami.
 Kwiaty obupłciowe, z pojedynczym okwiatem, o cienkiej,

 długiej rurce wewnątrz owłosionej,
 której dolna część wraz z zalążniami ukryta jest w bulwie.

 Czasami (rzadko) zakwita również na wiosnę. Zapylane są przez pszczoły,
 muchy i trzmiele, nasiona zaś dojrzewają dopiero w zimie pod ziemią.
 Jesienią na podstawie starej bulwy tworzy się bruzda,

 w której powstają dwie – trzy młode bulwy potomne,
 czerpiące substancje zapasowe ze starej bulwy, 

która stopniowo zamiera do lata następnego roku.
Lubi podmokłe gleby i słoneczne stanowiska.

 Rozmnaża się go z bulw w czerwcu-lipcu.
 Bulwy wykopuje się w sierpniu i wrześniu przed kwitnieniem rośliny.

Nadaje się na rabaty i do ogródków skalnych.

 Może też być uprawiany w dużej ilości w postaci kęp na trawnikach.
 Wśród odmian uprawnych występują kultywary o kwiatach białych,

 purpurowych, a także pojedynczych i pełnych.

Zimowit jest przystosowany do naszych warunków klimatycznych - 

nie wymaga okrycia na zimę
 ale wrześniowy przymrozek lekko go złapał...

Zimowit w ciepłe i słoneczne dni października

 Cała roślina jest trująca, nawet dla zwierząt.
Wszystkie części rośliny zawierają trujący alkaloid-kolchicynę.
 I jak większość roślin trujących jest jednocześnie rośliną leczniczą.
Działanie: przeciwbólowe i przeciwzapalne.
 Preparaty otrzymywane z surowca są stosowane

 w atakach dny (skazy moczanowej).
Wytwarzane są także preparaty cytostatyczne stosowane w leczeniu

 nowotworów, a także raka skóry.
 Ze względu na silnie trujące własności nie należy

 samodzielnie stosować tej rośliny w celach leczniczych.
Stosowany w lecznictwie ludowym, był przedmiotem zabobonów.

Pozdrawiam z uśmiechem...

Przyjemnych chwil na cały weekend bez względu na aurę :)))