Malina

Malina właściwa( Rubus idaeus )

– gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. 

W stanie dzikim występuje na znacznej części Azji oraz w niemal całej Europie.
W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Rośnie lasach, zaroślach, ziołoroślach, na zrębach, na zboczach.
Preferuje luźne, niezbyt suche, żyzne gleby. 

 Krzew dorastający do 2 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. 

Pędy wydłużone rózgowato i łukowo zwieszone, pokryte kolcami.

Kwiaty białe, zwisłe, zebrane w luźne grona albo wiechy.

 Kwitnie od maja do sierpnia. Roślina miododajna.

Jest uprawiana od średniowiecza jako krzew owocowy. 

Jej uprawa jest w Polsce dość rozpowszechniona.
W uprawie znajduje się szereg odmian uprawnych 

będących mieszańcami międzygatunkowymi.

 Forma typowa i liczne odmiany owocują na pędach dwuletnich, 

od niedawna istnieją w uprawie odmiany owocujące na pędach jednorocznych.

Owoce są smaczne i pachnące, nadają się do spożycia zarówno na surowo,

 jak i na przetwory: soki, dżemy, konfitury.

Owoce mają działanie napotne i ogólnie wzmacniające ze względu 

na zawartość witamin. Podobne działanie, lecz jeszcze silniejsze mają liście,

 które ponadto działają moczopędnie, żółciopędnie, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, ściągająco, oraz poprawiają przemianę materii.

 Napar z suszu owocowego i liści wykorzystuje się w stanach gorączkowych.

Malina "Polana" jest jedną z pierwszych odmian powtarzających owocowanie.

 Uprawa tej odmiany jest najprostsza ze wszystkich tradycyjnych odmian.

Preferuje stanowisko słoneczne, gleby średnio żyzne.
Całkowicie mrozoodporna. 
Dojrzewanie owoców rozpoczyna się w drugiej dekadzie sierpnia 

i trwa do początku listopada lub do przymrozków.

 Odmiana plenna. Wzrost średnio-silny.

 Mało wrażliwa na zamieranie pędów i średnio na gnicie owoców.

 Przy poźnoletnim i jesiennym owocowaniu,

 unika się porażenia przez kistnika i kwieciaka. 

Malina "Polana" nadaje się do uprawy ekologicznej.
Owoce są duże, aromatyczne i słodkie.
Moje rady i sprawdzone doświadczenie w uprawie tej odmiany;
 w końcu października lub wczesną wiosną należy wyciąć pędy dość nisko przy ziemi. Powoduje to wzrost większej ilości pędów. 
Jeżeli przytniemy je nieco wyżej, wyrośnie ich mniej, ale będą silniejsze.
 Wczesną wiosną należy je nawozić.
Roślina miododajna - (zapylana przez moje bączki).
Odmiana "Polana" jest odporna na choroby.
Nadaje się na soki, galaretki, konfitury i wina itp.
Świetnie zachowuje walory smakowe po zamrożeniu.

Serdecznie i ciepło pozdrawiam... radosnych i słodkich chwil...

Mikołajek

Mikołajek płaskolistny (Eryngium planum )

– gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny selerowatych.

 Rodzimy obszar jego występowania to

 Europa  Środkowa i Południowo Wschodnia.W Polsce dość rzadki.

 Występuje w niektórych rejonach na niżu, szczególnie wzdłuż Odry i Wisły.

 Bylina Rośnie na słonecznych stokach, miedzach, ugorach.

 Kwiaty Owadopylne, zapylane przez trzmiele, pszczoły i motyle. 

Kwitną od lipca do września. Owoce rozsiewane są przez zwierzęta . 

Ziele i korzeń zawierają olejki eteryczne, saponiny, garbniki.

 Roślina ozdobna:

 uprawiany ze względu na ładne kwiatostany i niebiesko-sine ubarwienie całej rośliny dobrze komponujące się z innymi roślinami. 

Często wykorzystywany na suche bukiety. 

Wymaga słonecznego stanowiska do półcienistego.

Typ gleby prawie każda. Całkowicie mrozoodporna.

Mikołajek płaskolistny zadomowił się w moim ogrodzie wśród Tuji Szmaragd

rośnie sobie, nie wycinam, bardzo lubią go trzmiele, 

 ponieważ poszukując pyłku,

 którym się żywią zapylają wiele gatunków roślin uprawnych,

 nie bardzo fotogeniczne...?

 

Trzmiel ziemny Bombus terrestris − gatunek z rodziny pszczołowatych.
 Zaliczany do pszczół właściwych, plemienia trzmiele Bombini.

 Tworzy niewielkie sezonowe gniazda pod ziemią lub pod kamieniami, 

w których bytuje nie więcej niż kilkaset osobników.

 Trzmiele i trzmielce są bardzo wydajnymi zapylaczami, 

w ciągu dnia otwierają kilka tysięcy kwiatów.

 Przemieszczają się powoli – w locie osiągają prędkość ok. 10 km/h.

 W ciągu ostatnich lat liczba trzmieli i trzmielców zmniejszyła się o około 90%. Najbardziej zagraża im głód, chemizacja rolnictwa i degradacja środowiska. Stosowanie herbicydów niszczy rośliny kwietne, a preparaty owadobójcze trują wiele pożytecznych owadów, w tym również trzmiele i trzmielce.

 Znikają uprawy koniczyny, łubinu, komonicy i lucerny,

 które są bazą pokarmową tych owadów. 

Następuje również zanik kwiecistości – bioróżnorodności roślin. 

W przydomowych ogrodach sadzi się coraz mniej kwiatów,

 zastępując je mniej czasochłonnymi iglakami.

 Problemem jest zmniejszanie się obszarów stanowiących miejsca lęgowe.

 Duża liczba gniazd, szczególnie na polach, niszczona jest przez ludzi, 

 usuwa się martwe drzewa czy kłody,

 które mogą być schronieniem dla niektórych gatunków pszczół.
 Wypalanie wiosną traw i nieużytków powoduje spalenie wielu gniazd.

 W wielu wypadkach rola tych owadów jest nie do zastąpienia

 (zapylają wiele roślin, których pszczoły miodne ze względu na krótszy języczek nie są w stanie, latają przy niższej temperaturze niż inne pszczoły) 

a ich liczba z różnych powodów zmniejsza się, przykre ale to fakt.

Moje trzmiele (nazywam ich bączki) każdą wiosną cieszą mnie...

   Pozdrawiam...niech szczęście zawsze uśmiecha się do WAS.

Pięciornik

Pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa ) 

– gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych.

 Rodzime obszary jego występowania to Europa i Azja.

W Polsce uprawiany jest jako roślina ozdobna. 

Swoją popularność zawdzięcza faktowi długotrwałego kwitnienia, 

ładnemu, zwartemu pokrojowi oraz łatwości uprawy.

 Jest wytrzymały na mrozy, suszę i zanieczyszczenia powietrza. 

Rośnie powoli i jest długowieczny.

 Kwiaty wyrastają pojedynczo lub po kilka na końcach pędów. 

 Płatki w kolorze białym, różowym lub żółtym.

Pięciornik krzewiasty nie ma specjalnych wymagań odnośnie stanowiska.

 Najlepiej jednak sadzić go na słonecznym stanowisku, 

gdzie będzie obficiej kwitł.
Odnośnie gleby to jest bardzo tolerancyjny.
Systematyczne cięcie sprzyja zwartemu pokrojowi oraz obfitszemu kwitnieniu.
 Ponieważ pięciornik kwitnie na pędach tegorocznych,

 cięcie przeprowadzamy wczesną wiosną.
 Krzewy nie są podatne na choroby
 i bezproblemowo mogą dożyć nawet kilkudziesięciu lat.

Pięciornik krzewiasty-‘Goldfinger’ ma niebieskozielone liście i duże,

 intensywnie żółte kwiaty,osiąga do 1,5 m wysokości.

Bardzo odporny, spokojnie wytrzyma nasze zimy,

jedynym zabiegiem pielęgnacyjnym jest wiosenne cięcie.

Jest rośliną nie tylko trwałą, ale także niezwykle ozdobną, 

dzięki licznym,  długo kwitnącym, jaskrawożółtym kwiatom.
Kwitnie niemal przez cały sezon, bo od maja do października

 i z tego też względu nadaje się do różnorodnego wykorzystania

 w zestawieniach ogrodowych.

Odwiedzających....pozdrawiam z uśmiechem...

Floks wiechowaty

Floks wiechowaty, płomyk wiechowaty (Phlox paniculata) -
 gatunek byliny z rodziny wielosiłowatych.
 Pochodzi z przyatlantyckiej części Ameryki Północnej, 

 ale rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza swoim

 rodzimym obszarem występowania, szczególnie w USA.

 W Polsce często uprawiany.

 Tworzy gęste kępy o wysokości 50–120 cm.
Łodyga sztywna, wzniesiona, pojedyncza.
Liście dolne nakrzyżległe, górne skrętoległe,
 prawie siedzące, jajowatolancetowate, zaostrzone, długości do 12 cm.
 Kwiaty zebrane w szczytowych, wiechowatych kwiatostanach.
 U typowej formy są jasnoczerwone, u odmian w różnych kolorach.

Roślina ozdobna uprawiana ze względu na swoje piękne 
 i pachnące kwiaty na rabatach oraz na kwiat cięty. 
 Poszczególne odmiany różnią się porą kwitnienia.
 Wczesne kwitną od początku lipca,
 późne zakwitają w końcu sierpnia lub we wrześniu.
 Kwiaty białe, czerwone, różowe do purpurowych (najczęściej),
 fioletowe do fioletowoniebieskich, w różnych odcieniach;
 jednobarwne lub z oczkiem; pachnące.
 Są też odmiany o pstrych liściach lub zwielokrotnionej koronie kwiatowej.

Uprawiana w ogrodach długowieczna bylina, w dużej liczbie odmian;

Płomyk wiechowaty - 'White Admiral'
 Kwiaty pachnące,  czysto białe, bardzo duże i zwarte,
 zebrane są w gęste baldachogrona.
 Kwitnie od lipca do września. 
Wysokość rośliny: 80-100 cm

Płomyk wiechowaty - 'Junior Dance'
Kwiaty  łososiowo-różowe.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Wysokość byliny: około 50cm.

Płomyk wiechowaty - ' Laura'
 Kwiat fioletowy, biały środek.
 Kwitnie od czerwca do lipca.
Wysokość rośliny: do 100 cm.

Stanowisko częściowo ocienione lub słoneczne.
 Gleba żyzna; stale dostatecznie wilgotna, nie powinna przesychać,
 w razie czego należy podlewać, wskazane ściółkowanie; odczyn obojętny.
 Rośliny w pełni mrozoodporne; bardzo długowieczne —
 mogą rosnąć kilkanaście lat w jednym miejscu, jednak najlepiej, po kilku latach,
 gdy osłabnie wzrost i kwitnienie,
 podzielić karpę i sadzić w nowym, użyźnionym miejscu.

Kwiaty floksa wiechowatego są jadalne i mają słodkawo-korzenny smak.

Pozdrawiam... spokojnego tygodnia życzę-:))

Brzoskwinia

Brzoskwinia zwyczajna (Prunus persica Batsch) – gatunek drzewa 

należący do rodziny różowatych.
Drzewo owocowe samopylne o wysokości do 6 m , żyjące do 30 lat.

Kwitnie w kwietniu,  kwiaty różowe przed pojawieniem się liści.

Wymaga słonecznych miejsc.
W Polsce nie jest całkowicie mrozoodporna-

 – w surowe zimy w zimniejszych rejonach kraju może przemarzać, 

często też przemarzają wiosną pąki kwiatowe.

 Drzewo należy często przycinać.

Choroby:Kędzierzawość liści brzoskwini.

 Najgroźniejsza i do tego bardzo pospolita choroba brzoskwini wywołana przez grzyba. Objawia się zniekształceniem liści – pofałdowaniem zwijaniem się, grubieniem. Zmiany są tak widoczne, że nie sposób ich nie zauważyć.

 Zaatakowane liście żółkną, a potem czerwienieją,

 rozwija się na nich białoszary nalot grzybni. 

Pod koniec czerwca obumierają. Jedynym skutecznym sposobem ochrony jest opryskiwanie drzew środkami grzybobójczymi (np. Miedzianem lub Syllitem). Opryskiwanie musi być bardzo dokładne i przeprowadzone w okresie bezlistnym – jesienią po opadnięciu liści i wiosną przed rozwojem pąków.

W praktyce może się zdarzyć,że nie zastosujemy opryskiwania?

(albo jest za późno,albo pada deszcz,albo... brakuje preparatu w sprzedaży itd.)

Moja skuteczna rada,obskubujemy wszystkie zniekształcone liście

i obficie podlewamy całe drzewo,pobudzając  do wzrostu.

 Zdarzyło mi się to w ubiegłym roku, jak to drzewo wyglądało!

W szybkim czasie zazieleniło się i było mnóstwo owoców.

Wiosną w tym roku opryskałam drzewo (Miedzianem),

 piękne zielone liście,ale kwiatów było tak mało,przemarzły no cóż?

Zaskoczona byłam!,

  wśród liści niewidoczne owoce zaczęły dojrzewać  15 szt,ale jakie!

Brzoskwinie najlepiej sadzić na wiosnę.

W pierwszym roku po posadzeniu drzewo należy mocno przyciąć,

aby przerzedzić liczbę zawiązków i umożliwić dotarcie do wszystkich pędów jak największej ilości światła.Jest to bardzo ważne.W ten sposób korona drzewa jest odmładzana,a owoce zawiązują się w całej jej objętości,osiągając wymaganą wielkość i wyborny smak.Cięcie wykonujemy co roku,pamiętając jednak o tym,że brzoskwinie owocują na pędach dwuletnich.Przycinamy więc tylko te gałązki,które jesienią zrodziły owoce.Zabieg ten wykonujemy na przedwiośniu lub wiosną,zanim drzewko zacznie wypuszczać nowe pędy.

Jeśli pogoda pozwala robię to nawet w lutym.

Brzoskwinie można hodować wszędzie,nawet w ogrodach działkowych.Jeśli zapewnimy jej tylko odpowiednie warunki,odwdzięczą się zdrowym wyglądem i owocami.Brzoskwinie dają soczyste owoce,które mają dużą wartość odżywczą,wpływają dodatnio na przemianę materii i procesy trawienne.Działają też pobudzająco i orzeźwiająco.

Pozdrawiam z uśmiechem i życzę samych radosnych chwil...