Zawilec wieńcowy

Zawilec wieńcowy, zawilec koronowy (Anemone coronaria) – 

gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych.
 Naturalny obszar jego występowania to basen Morza Śródziemnego  oraz 

 w Azji Mniejszej, gdzie rośnie na suchych polach,
  w zaroślach i na półpustyniach.
 W Polsce uprawiana bylina ogrodowa wymagająca przykrywania lub wykopywanie kłączy na zimę.
Roślina może być uprawiana na kwiat cięty (jako kwiat sezonowy),

 kwiaty w wazonie utrzymują się przez tydzień.

 

Bylina o bulwowatych kłączach, 

która jest jednym z najczęściej uprawianych zawilców.
 Osiąga wysokość do 25 cm i tworzy dość wysokie i luźno rozgałęzione pędy.
Liście odziomkowe, pierzastodzielne, o długości 6-8 cm.

Po zakwitnięciu rośliny liście zanikają.
Kwiaty o miseczkowatym kształcie, wyrastające pojedynczo na szczycie pędów.
 Mają średnicę 4-7 cm.
 W naturze występują kwiaty o czerwonej barwie,

 ale ogrodnicy wyhodowali odmiany o barwie białej, 

różowej, niebieskiej i fioletowej.
 Istnieją też odmiany o pełnych kwiatach.

 Uprawiany w Polsce kwitnie od wiosny do jesieni.

 

 

Zawilce lubią glebę o odczynie obojętnym,

 koniecznie przepuszczalną lecz o wysokiej zawartości próchnicy.
Rośliny wymagają stanowisk półcienistych i stale (lecz umiarkowanie) 

wilgotnych w czasie sezonu wegetacyjnego.
 W okresie spoczynku ziemia nie może być podmokła.
Po kwitnieniu rośliny stopniowo przechodzą w stan spoczynku, 

nie należy ich wtedy podlewać.
 Zimotrwałość niepewna, wymaga przykrywania na zimę.
Bezpieczniej jest wykopać jesienią bulwiaste kłącza.
 Przez kilka dni osuszyć w ciepłym i suchym pomieszczeniu, następnie przesypać suchym torfem i przechować przez zimę w temperaturze nieco powyżej 0°C.
 Znaczne zwiędnięcie bulw w okresie przechowywania

 (mogą w takiej postaci być przechowywane nawet kilka lat),
 nie jest problemem — są do tego przystosowane.
 Przed samym sadzeniem przez co najmniej dobę moczyć bulwy.
 Nawet jeśli nie są przesuszone to moczenie pozwala napęcznieć bulwie co jest jednym ze sposobów przyspieszania wzrostu.
 Rozmnaża się przez podział kłączy wczesną wiosną, lub przez wysiew nasion.

Przesyłam moc ciepłych pozdrowień i życzę miłego weekendu :))

 

 

 

Lilia biała, lilia świętego Józefa

Lilia biała, lilia świętego Józefa (Lilium candidum) –
 gatunek rośliny z rodziny liliowatych.
 Pochodzi z Bałkanów i Azji Zachodniej.
 Do Europy przywieziona została w czasie wypraw krzyżowych.
W Polsce - gatunek roślin obcego pochodzenia, 

występujące w stanie dzikim we florze kraju.
Jest uprawiany w wielu krajach świata.
Od niepamiętnych czasów lilia symbolizuje królewskość, majestat i chwałę.
W starożytnym Rzymie oznaczała nadzieję.
 W chrześcijaństwie uchodzi za symbol niewinności, czystości,

 dziewiczości i zmartwychwstania.

 

 

 

 Lilia biała - bylina, 

uprawiana jako roślina ozdobna i jest jedną z najdawniej uprawianych lilii.
 Tworzy cebule na poziomie gruntu, a w przeciwieństwie do innych lilii.
 Cebule sadzi się płytko, tuż pod powierzchnią gleby.
Roślina wytwarza zimujące liście odziomkowe.
Ulistnione łodygi osiągają w naturze do ok. 1 m wysokości,

 w uprawie bywają wyższe, nawet do 2 m wysokości.
Zachowuje rozetę liści przez zimę, ginącą w lecie.
Okazałe lejkowate kwiaty rozwijają się w lecie w liczbie od 1 do 4.
 Okwiat jest czysto biały.
Jej pachnące kwiaty były wykorzystywane do produkcji perfum.

Preferuje stanowiska słonecznego.
Wymaga ziemi przepuszczalnej, dobrze zdrenowanej.
Może na tym samym miejscu rosnąć przez wiele lat bez przesadzania, 

wówczas stopniowo się rozrasta i wytwarza cebule potomne.
 Przez cebule te łatwo ją rozmnożyć, ale, można rozmnażać także przez sadzonki otrzymywane z łusek cebuli lub przez wysiew nasion.

Miłego dnia,pozdrawiam pięknie w letnie słoneczne i bardzo gorące dni:)

 

 

 

Czereśnia

Wiśnia ptasia, czereśnia, trześnia (Prunus avium) –

 gatunek rośliny należący do rodziny różowatych.
Rodzime obszary jej występowania to Europa oraz Azja Zachodnia i Kaukaz,
rozprzestrzeniła się też gdzieniegdzie poza te obszary.
W Polsce rośnie dziko na terenie całego kraju, 

od nizin po pogórze i niższe tereny górskie,
jednak głównie na południu kraju.
Występuje w lasach liściastych, lasach mieszanych,

 w zadrzewieniach śródpolnych i w czyżniach.
 Kwitnie od kwietnia do maja. 

Owoce często zjadane są przez ptaki, 

które przyczyniają się do rozsiewania czereśni.
  Typowe dziko rosnące formy są używana jako podstawowe podkładki generatywna i wegetatywne pod odmiany owocowe czereśni i wiśni,
także pod wiśnie ozdobne.

Drzewa pojedynczo rosnące mają krótki pień i szeroką, regularną koronę.
Kora - czerwonobrązowa, cienka, często błyszcząca z dużymi przetchlinkami.
 Na starych pniach często łuszczy się okrężnymi pasmami.
Liście - eliptyczne lub odwrotnie jajowate, zaostrzone, grubo, 

częściowo podwójnie piłkowane, od spodu owłosione.
 Na ogonku, u nasady blaszki znajdują się 1-2 duże gruczołki.

 Długość liści 8-15 cm.
Kwiaty - białe, pięciokrotne, zebrane po 2-6 sztuki.
Owoce - Potocznie nazywane czereśniami. Kuliste pestkowce, jadalne, 

zwykle koloru czerwonego, spotykane także odmiany żółte oraz czarne.
 U drzew dzikich średnica ich nie przekracza zwykle 1 cm, 

u współczesnych odmian hodowlanych sięga 2,5 cm (do 10 g).
 Dojrzewają od maja do późnego lipca,

 w niższych położeniach górskich nawet dopiero w sierpniu.
 U odmian dzikich owoce o cienkiej warstwie miąższu, często niesmaczne, gorzkawe.  

Czereśnia jest w wielu odmianach powszechnie uprawiana jako drzewo owocowe -

 dla smacznych owoców.
Odmiany czereśni według pory dojrzewania dzieli się tradycyjnie na wczesne,

 o średniej porze dojrzewania i późne.
Najczęściej dojrzewają one w Polsce na początku czerwca, 

a cały okres dojrzewania czereśni trwa 8-10 tygodni.
 Odmianami uznanymi za najwartościowsze, polecane do uprawy   w Polsce są:

 

• 'Burlat' – III tydzień dojrzewania, pochodzi z Francji
• 'Karesova' – III tydzień dojrzewania, pochodzi z Czech
• 'Vanda' – IV tydzień dojrzewania, pochodzi z Czech
•   'Techlovan' – V tydzień dojrzewania, pochodzi z Czech
• 'Vega' – IV/V tydzień dojrzewania, pochodzi z Kanady
• 'Summit' – IV/VI tydzień dojrzewania, pochodzi z Kanady
• 'Lapins' – VI tydzień dojrzewania, pochodzi z Kanady
•  'Rainier' – VII tydzień dojrzewania, pochodzi z USA
•  'Hedelfińska' – VII tydzień dojrzewania, pochodzi z Niemiec
•  'Kordia' – VII/VIII tydzień dojrzewania, pochodzi z Czech
•    'Regina' – VIII tydzień dojrzewania, pochodzi z Niemiec

Czereśnia Vega - Odmiana kanadyjska.
 Drzewo początkowo rośnie silnie, po wejściu w okres owocowania - średnio silnie,
 tworząc luźną i słabo rozgałęzioną, lekko wzniesioną koronę o mocnej konstrukcji.
Średniowczesna odmiana o słodkich jasnoczerwonych owocach.
Owoce dojrzewają - druga lub trzecia dekada czerwca,

 zależnie od warunków klimatycznych.
Owocuje obficie i regularnie, owoc duży (7,5-10 g), szeroko sercowaty.
 Skórka jasnożółta, pokryta karminowym rumieńcem. 

Miąższ jasnożółty, soczysty, bardzo smaczny.
 Są bardzo podatne na pękanie i gnicie w czasie deszczu.
Duża wytrzymałość na mróz, na większość chorób mało podatna, 

wrażliwa na moniliozę.

Czereśnia zazwyczaj bardzo dobrze radzi sobie w polskim klimacie,

 chociaż późne, wiosenne przymrozki mogą uszkodzić kwiaty.
Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na nieosłoniętej, wolnej przestrzeni.
Gleba powinna być żyzna, lekka, piaszczysto-gliniasta, przepuszczalna, przewietrzona.
Rzadko jest atakowana przez choroby i szkodniki.

 W zasadzie jedynie można stosować oprysk zwalczający mszyce.

Ciepło pozdrawiam i życzę miłej niedzieli i udanego nowego tygodnia :)