Hiacynt wschodni

Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis) – 
gatunek byliny z rodziny szparagowatych. 
Pochodzi z wschodniej części basenu Morza Śródziemnego
 z obszaru od Azji Mniejszej poprzez Syrię do Palestyny.
 Okres kwitnienia w obszarze naturalnego występowania przypada
 od lutego do kwietnia, 
rośliny uprawiane dalej na północ, 
w Europie Środkowej kwitną od kwietnia do maja.
Roślina ozdobna, 
uprawiana zwłaszcza w obszarze śródziemnomorskim i w zachodniej Europie.
 We Francji hiacynty uprawiane są dla uzyskania 
olejku eterycznego używanego w perfumerii.

Hiacynty należą do najpopularniejszych  bylin ogrodowych,
uprawiane były już w starożytnym Rzymie i Grecji.
W Europie do ogrodów wprowadzono w XVII i XVIII wieku i był
 bardzo popularną lecz drogą rośliną.
Powodami popularności jest bardzo szeroka gama kolorów, zapach, łatwość uprawy.
Uprawianych jest około 100 odmian uprawnych hiacyntów, 
 w rozmaitych kolorach od bieli, żółci, przez róż, 
czerwień po błękit, ale też o podwójnych kwiatach.

Hiacynt wschodni jest popularną rośliną ogrodową i pojemnikową.
Roślina dorasta do 30 cm wysokości.
 Organem spichrzowym jest duża cebula 
okryta łuskami o różnych barwach w zależności od odmiany.
Liście tylko odziomkowe, 
 liczbie 4–5, dość szeroko równowąsko-lancetowate, ciemnozielone.
Kwiaty:głąbik gruby zakończony kwiatostanem groniastym.
 Rośliny typowe liczą od 5 do 15 kwiatów w kwiatostanie,
u odmian uprawnych liczba ta jest większa.
 Kwiaty roślin typowych niebieskie, u odmian o różnych kolorach
(białe, różowe, fioletowe) o silnym i przyjemnych zapachu.
 Okwiat o długości 2,5 cm, z lejkowatą rurką.
 Słupek krótki, pręciki długie.
Owoce:torebki o kulistym kształcie.
 Wskazane jest; przekwitnięte pędy ściąć nie uszkadzając liści.
 To spowoduje spożytkowanie całej energii rośliny na odbudowę cebul.



Hiacynt odm.'Pink Pearl'

Rozmnażanie hiacyntów nie należy do najprostszych. 
 Hiacynty rozmnaża się przez nacinanie lub
 drążenie piętki cebul w celu zniszczenia stożka wzrostu.
 W miejscach zranienia, 
po letnim przechowywaniu zawiązują się małe cebulki,
 które są gotowe do kwitnienia po trzech, czterech latach.
 Amatorsko rozmnaża się je z cebul przybyszowych,
 które powstają w małej ilości u podstawy cebuli matecznej.
Można je rozmnażać z nasion,
 ale otrzymuje się rośliny o niejednolitych cechach
 (kwitną dopiero w szóstym roku).
Hiacynty mogą być uprawiane w tym samym miejscu 3–4 lata. 
Zlecane jednak jest, 
wykopywanie hiacyntów na początku lata i sadzenie ich jesienią w inne
 miejsce by uchronić je przed chorobami grzybowymi i bakteryjnymi.
 Cebule sadzi się na trzykrotną głębokość ich rozmiaru.

Hiacynt odm.'Mix'

Hiacynty preferują lekkie, żyzne podłoże o obojętnym odczynie.

 Stanowisko może być lekko zacienione,
 jednak zaleca się miejsca nasłonecznione,

 osłonięte od wiatrów.

 W okresie zimowym cebule warto okryć,

 bowiem hiacynty są wrażliwe na niskie temperatury.

 W okresie wiosennym, stosuje się nawożenie mineralne azofoską 

 a drugie nawożenie stosując nawóz potasowy (poprawia jakość cebul).

 Podczas suchej wiosny rośliny trzeba nawadniać.

Serdecznie pozdrawiam i miłego dnia życzę:)

Sosna górska,kosodrzewina

Sosna górska (Pinus mugo) (kosodrzewina, kosówka) –
 gatunek drzewa (lub krzewu) iglastego z rodzaju sosna (Pinus) 

 należący do rodziny sosnowatych (Pinaceae).
 Występuje w pasmach górskich Europy Środkowej i Południowej.
 Poza tym od Karpat do Alp i Bałkanów.
W Polsce podlega ochronie,rośnie dziko w Tatrach, Sudetach, Babiej Górze i Pilsku.
Krzew tworzy w górach ostatnie piętro roślinności drzewiastej -

 tzw. piętro kosówki, oddzielające regiel górny od piętra hal.
 Powyżej górnej granicy lasu kosodrzewina tworzy mniej lub bardziej zwarte zarośla.

Zimozielony krzew iglasty zwany popularnie kosodrzewiną stanowi jeden

 z najbardziej typowych elementów górskiego krajobrazu.
 Odmianą typową jest mugo, poza tym występuje jeszcze odmiana hakowa (kilkunastometrowe drzewo),
 drzewokosa (mieszaniec sosny górskiej i zwyczajnej) 

oraz duża liczba odmian ozdobnych.
Odmiana podstawowa (mugo) to niewysoki( wys. 3-3.5(4)m.), 

częściowo pokładający się po ziemi krzew.
 Najwyższa z odmian - hakowa - jest z kolei niewielkim,

 osiągającym kilkanaście metrów wysokości drzewem.
Odmiany wyrastające w formie drzewa mogą osiągać do 15m wysokości.
  Bardzo ważna wysokogórska roślina pionierska, wykorzystywana do zalesiania obszarów wydm, umacniania nasypów itp.
 Chroni zbocza przed erozją zapobiegając osuwaniu się ziemi i lawinom.
 Poza tym stosowana jako krzew ozdobny oraz w żywopłotach. 

 Kosodrzewina jest gatunkiem dość zmiennym, zależny od odmiany i siedliska, 

o wielu odmianach uprawnych.
System korzeniowy głęboki, bardzo mocno utwierdzający roślinę w podłożu.
 Krzew o masywnych gałęziach, które płożą się po ziemi,

 wznoszą ku górze lub wyrastają na boki.

Pień: niski, płożący, o wysokości do 3,5 m.
 Kora ciemnoszara, lekko spękana, nie łuszczy się.
 Pędy nagie, młode zielone, następnie drewnieją przybierając barwę brązową.

 Liście: szpilki wyrastają po 2 z krótkopędu, 

mają długość 3–8 cm i ciemnozielony kolor z połyskiem.
 Są krótsze i grubsze niż u sosny zwyczajnej, sztywne.
 Ułożone są gęsto wokół całego obwodu pędu.
Liście pozostają na drzewie średnio 4–9, skrajnie 10lat.

Szyszki: męskie kwiatostany cylindryczne, długości 10 mm, żółto-czerwone.
 Szyszki żeńskie początkowo żółto-zielone do purpurowych.
Osadzone pojedynczo lub po 2–3 koło siebie, siedzące.
Roślina przeważnie jednopienna, rzadko dwupienna.
Pylenie następuje od maja do lipca, pyłek jest roznoszony przez wiatr (anemogamia).
 Dojrzała szyszka ma średnio 5 cm długości i 2,5 cm szerokości.
 Tarczki szyszek z wyrostkiem, często zakończonym cienkim kolcem, czarno obrzeżone.
 Młode szyszki pokryte niebieskawym lub fioletowym nalotem, dojrzałe brązowieją.
 Szyszki nasienne dojrzewają we wrześniu-październiku 15-17 miesięcy od zapylenia i otwierają od razu lub, jeśli są pokryte śniegiem, kolejnej wiosny.

Nasiona czarne, (długości 4 mm, z 7–12 mm skrzydełkiem)

 rozsiewane są przez wiatr.
 Dojrzewają jesienią następnego roku po wytworzeniu szyszki,

 a wypadają kolejnej wiosny.
 Szyszki opadają wkrótce po uwolnieniu nasion lub w rok do dwóch lat później.
Rozmnaża się również przez pokładające i zakorzeniające się gałęzie.

Drewno: posiada dość intensywnie zabarwioną,

różowawą twardziel z rozsianymi dużymi, brązowymi przewodami żywicznymi,
 jest lekkie, miękkie i łatwe w obróbce, 

jednak ze względu na krzewiastą postać 

oraz rzadkość występowania nie znajduje większego zastosowania. 

 

 W uprawie znajdują się liczne odmiany, w szczególności karłowate, wolno rosnące,
 tworzące zwarte, okrywowe płaty lub wyższe, gęste karłowate krzewy.
Niektóre kultywary ogrodowe:

Sosna górska, kosodrzewina odm. 'Ophir'
Krzew o zmieniającym się zimą zabarwieniu, z zielonego na złocistożółty.
Pokrój początkowo płastokulisty, później krzaczasty.
 W wieku 10 lat osiąga 0,5 m wysokości i 0,8 m średnicy.
 Igły krótkie, długości 2-4 cm, zabrane po dwie, ułożone na gałązkach promieniście,

 latem zielone, zimą żółtopomarańczowe.
 Do zmiany koloru konieczny jest spadek temperatury.
Dobrze się prezentuje na rabatach w kompozycjach z innymi iglakami,

 szczególnie efektownie zimą.
 Bywa oferowany w handlu zaszczepiony na niewysokim pniu,

 w atrakcyjnej formie piennej.

Sosna górska, kosodrzewina odm. 'Pumilio'
Niski krzew o płaskokulistym pokroju.
 Po 10 latach osiąga 0,5 m wysokości i 1 m szerokości.
 Po wielu latach dorasta do 3 m średnicy.
 Roślina rozmnażana z siewu, 

więc kształt i wysokość roślin mogą być różne.

 Korona gęsta.
 Pędy giętkie, pokładające się, nisko rozpostarte nad ziemią,

 mają zdolność zakorzeniania się.
 Igły krótkie, 2-4 cm, kłujące, ciemnozielone, czasami lekko skręcone, zebrane po dwie.
Szyszki niewielkie, dojrzałe brązowe, dojrzewające wiosną trzeciego roku.

Kosodrzewina jest całkowicie mrozoodporna,

 wytrzymała i bardzo tolerancyjna pod względem warunków uprawy.
 Jest w stanie rosnąć praktycznie w każdej glebie, dobrze znosi suszę i silne wiatry choć zdecydowanie preferuje stanowiska dobrze nasłonecznione.
Co istotne, przez cały rok jest ona tak samo ozdobna. 

Witam uśmiechem i miłym pozdrowieniem w Nowym Roku:) dobrego dnia życzę:)