Świerk kłujący

Świerk kłujący, świerk srebrny (Picea pungens)
 - gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae).
 Świerk kłujący pochodzi z Gór Skalistych w zachodniej części Ameryki Północnej.
Rośnie w górach najczęściej na północnych skłonach i w dolinach rzek.
 Drzewo dorasta do 50 metrów wysokości.
 Sprowadzony po raz pierwszy do Europy pod koniec XIX w.
 Wyhodowano odmiany sadzone w parkach, ogrodach a także formy karłowate.

Powszechnie znany jako „srebrny świerk”,
roslina ozdobna-drzewo cenione w ogrodnictwie,
 o regularnym, szeroko stożkowym pokroju,
 osiągające ok. 25 m wysokości i 6-8 m szerokości.
 Przyrasta rocznie 20-30 cm.
Igły sztywne, kłujące 2-3 cm długości,
jednobarwne, niebiesko-zielono-srebrzyste,
 do intensywnie srebrzystych.
 Świerk kłujący jest gatunkiem zmiennym,
 głównie pod względem zabarwienia igieł.
 W uprawie otrzymano bardzo liczne odmiany,
 różniące się intensywnością i odcieniem zabarwienia,
 a także pokrojem korony.
Gałęzie sztywne, wyrastające pod kątem prostym w stosunku do pnia.
Ma bardzo małe wymagania glebowe i wilgotnościowe.
 Dość dobrze rośnie nawet na glebach suchych, piaszczystych.
 Odporny na silne mrozy, suszę, zanieczyszczenia powietrza.
 Wymaga stanowisk słonecznych. Gałęzie ocienione zasychają.
 Sadzony pojedynczo lub luźno w grupach utrzymuje ugałęzienie od samej ziemi.
 Najlepszy dla terenów zieleni na terenie całego kraju.

 Zastosowanie świerka kłującego jest bardzo szerokie:
 - na szpalery chroniące przed wiatrem,
 śniegiem, kurzem i nadmiernym nasłonecznieniem
- na żywopłoty strzyżone - doskonale znosi cięcie i formowanie
- na choinki w okresie Świąt Bożego Narodzenia.
 Gałęzie często są wykorzystywane do kompozycji bukieciarskich.

Posadziłam dwa świerki srebrne 12 lat temu i nie mogę się doczekać szyszek...?

Mamy śnieżną zimę. Puch wszędzie, drzewa otulone jak w bajce.
 Za oknem cudny widok, szczególnie gdy zza chmur wyjdzie słońce.

Białe szaleństwo na śnieżnym puchu

 i magia okresu świątecznego to bezdyskusyjne zalety zimy.

W grudniu ogród odpoczywa, a my razem z nim.
 Przynajmniej, jeśli chodzi o prace ogrodowe.
I całe szczęście, bo przecież przygotowania do Świąt są bardzo absorbujące.

Świąt białych, pachnących choinką, skrzypiących śniegiem pod butami,

 spędzonych w ciepłej, rodzinnej atmosferze, dających radość i odpoczynek,

życzy Wam wszystkim...Hania

Pozdrawiam serdecznie

Choina kanadyjska

Choina kanadyjska (Tsuga canadensis )

 - gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych.
 Pochodzi z lasów Ameryki Północnej.
Choina kanadyjska jest drzewem-symbolem stanu Pensylwania.
 Dobrze toleruje miejsca zacienione i osiąga wiek nawet do 400 lat.

W Polsce dość często spotykana w wielu parkach województw zachodnich.
Drzewo dorastające do ok. 15 m wys.
 i 8 m szer. przyrastające ok. 20 cm rocznie o szeroko stożkowatej koronie.
 Pędy cienkie, przewisające. Igły drobne, zielone.
 Jest dość wytrzymała na niskie temperatury, ale wrażliwa na suszę.
 Wymaga gleb żyznych, wilgotnych i ocienionych stanowisk.
 Polecana do nasadzeń pojedynczo w dużych ogrodach i parkach.
 Znosi przycinanie i może być używana na żywopłoty.

 Nasz klimat znosi dobrze i jest hodowana jako cenne drzewo parkowe;
 w leśnictwie nie odgrywa żadnej roli.
 Lubi wilgoć w glebie i powietrzu oraz chłodne stanowiska;
 chętnie rośnie w półcieniu, nad wodami.
Drewno małowartościowe, lekkie, miękkie, mało wytrzymałe.

Choina kanadyjska( Tsuga canadensis) 'Nana'
- karłowy, wolno rosnący krzew o prawie półkulistym pokroju.
Po 10 latach dorasta do około 1 m wysokości i szerokości.
Igły krótkie, jasnozielone. Pędy cienkie, przewisające.
Preferuje żyzne, wilgotne gleby,
 może rosnąć zarówno na słonecznym jak i cienistym stanowisku.
 Młode rośliny nieco wrażliwe na mróz.
 Polecana do ogrodów skalnych i na wrzosowiska.

Dokładnie nie wiem...chyba ma 5lat

 

I znowu zima, na szczęście (dla roślin!) dużo śniegu,
 który okrył ogród jak ciepłą pierzyną.
 Pod puchem śnieżnym utrzymuje się stała temperatura

 (kilka stopni poniżej zera) oraz duża wilgotność gleby.
 Są to najlepsze warunki do przezimowania roślin.
 Ponadto niskie temperatury zabijają większość zimujących szkodników,

 a nawet i część grzybów chorobotwórczych.

(...teraz widzę, chochlik się wkradł)

Zima to wyjątkowa pora roku, gdyż krajobraz jest wtedy najciekawszy,
 ze wszystkich pór roku, jest taki"czysty".

Nadmiar śniegu jest jednak dla nas szczególnym utrapieniem...

Pomimo wszystko...Pozdrawiam cieplutko