Floks szydlasty

Floks szydlasty, płomyk szydlasty (Phlox subulata)
 – gatunek rośliny z rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae).
Pochodzi z wschodniej i północnej części Ameryki Północnej.
 W wielu krajach (również w Polsce) jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Floks szydlasty jest byliną.
Roślina darniowa tworząca zwarte, niskie kobierce o wysokości do 10 cm.
 Ma pokładające się i silnie rozgałęzione, nagie,
 lub skąpo tylko owłosione pędy.
Liście : ulistnienie naprzeciwległe. Liście lancetowate, ostro zakończone
 (od kształtu ich końców pochodzi polska nazwa gatunkowa "szydlasty").
 Mają szerokość do 6 mm i są zimozielone.
Kwiaty promieniste, 5-krotne.
 U odmian uprawnych mają kolor od białego poprzez różowy do fioletowego.
 Płatki korony szeroko rozpostarte na boki i rozcięte na końcu.

Roślina ozdobna - dzięki temu,

 że tworzy zwartą darń jest także ważną rośliną okrywową.
 Tworzenie niskiej, zwartej darni, głęboki system korzeniowy
i duża wytrzymałość na wysychanie decydują o jego dużej przydatności 

do obsadzania skarp i murków.
 Kwitnie bardzo obficie, w okresie kwitnienia tworząc jaskrawą,

 barwną plamę w ogrodzie.
 Również po przekwitnięciu jest ozdobny, dzięki swoim jasnozielonym liściom.
 Najbardziej rozpowszechnione są odmiany o różowych kwiatach.
 Kwitnie od kwietnia do maja.

Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, wystarcza mu zwykła ziemia ogrodowa,
 lepiej jednak rośnie na glebach przepuszczalnych i piaszczystych.
 Wymaga stanowiska słonecznego. Jest całkowicie mrozoodporny

 i dość dobrze znosi suszę.
 Jest też bardzo odporny na choroby i szkodniki.

 Największą szkodę mogą wyrządzać norniki i krety.
Rozmnażanie: przez podział bryły korzeniowej lub sadzonkowanie.
 Można to robić od wiosny do jesieni (poza okresem kwitnienia).

Nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych poza odchwaszczaniem.
 Przez lato należy go zasilać nawozem wieloskładnikowym, 

a przy długotrwałej suszy podlewać.

Nie ma chyba drugiej takiej byliny,

 która by tak pięknie wiosną okrywała ziemię zimozielonymi liśćmi

 i jednocześnie dawała taką masę kwiatów, w okresie kwitnienia.

Floks szydlasty - 'Temiskaming'

Floks szydlasty - 'Calvides White'

Ukwiecając ogród przez kilka tygodni.

 Należą do tzw. piątki wiosennej podstawowych bylin.
  Łatwe w uprawie, bez specjalnych wymagań - potrzebują tylko słońca.

Uśmiech i rozświetlone słońcem pozdrowienia przesyłam...:))

Ubiorek

Ubiorek (Iberis) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych.
 Należy do niego ok. 50 gatunków roślin zielnych i krzewinek
występujących głównie w południowej Europie, Azji Zachodniej i Afryce Północnej.
 Gatunkiem typowym jest Ubiorek wiecznie zielony (Iberis sempervirens).
 W wielu krajach jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Gatunki uprawiane w Polsce to:

• Ubiorek gorzki - (Iberis amara)
• Ubiorek tarczowy, Ubiorek okółkowy - (Iberis umbellata)
• Ubiorek wiecznie zielony - (Iberis sempervirens) 

 Ubiorek wiecznie zielony (Iberis sempervirens)

- gatunek rośliny z rodziny kapustowatych.
 Pochodzi z Afryki Północnej, Europy Południowej i Zachodniej Azji.
 W wielu krajach jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Ubiorek wiecznie zielony - bylina,
 wiecznie zielona krzewinka o rozgałęzionych,

 pokładających się i nieco zwisających pędach.
Tworzy szerokie poduchowate kępy, 25-35 cm wysokości.
Silnie się rozkrzewia i tworzy szerokie kępy o średnicy nawet do 1,5 m.
Liście, lancetowate, drobne, skórzaste, ciemnozielone.
Kwiaty białe, promieniste, drobne zebrane w płaskie,

 później wydłużone, baldachowate, gęste grona.
 Typowa forma ma kwiaty białe,
istnieją jednak kultywary o kwiatach w różnych odcieniach

 różowego i różowo-fioletowego koloru.
 Kwitnie bardzo obficie przez

 kwiecień- maj-czerwiec, tworząc biały kwietny dywan.
Ubiorek wiecznie zielony ozdobny jest w czasie kwitnienia,
jak również poza tym terminem ze względu

 na formę zimozielonej krzewiastej rośliny.  

 Dobrze znosi przycinanie.
 W celu utrzymania ładnego pokroju po kwitnieniu

 należy całą roślinę przyciąć o 1/3.
 Przycięte pędy, które nie kwitły warto wykorzystać na sadzonki,
 gdyż może być rozmnażana w ten sposób lub przez podział starszych roślin.
Jeżeli po przekwitnieniu usuniemy kwiatostany,
 wówczas może na jesieni zakwitnąć ponownie, choć dużo słabiej.

 Wymaga stanowisk słonecznych i ciepłych,
(w półcieniu ma mniej zwarty pokrój,  zasycha od środka i słabiej kwitnie).
Ma niewielkie wymagania co do gleby.
 Gleba przepuszczalna, piaszczysto-gliniasta, nie za sucha, dobrze zdrenowana,
 uboga w próchnicę, o odczynie zasadowym.
 W czasie bezśnieżnych zim część nadziemna może przemarzać. 

 Rośliny mogą być atakowane przez ślimaki.
    

 Roślina stosowana do obsadzania skalniaków i murków kwietnych,
 wykorzystywana na rabatach i w formie obwódek.
 Dobrze komponuje się z innymi zimozielonymi bylinami.

Przesyłam moc majowych pozdrowień :-)))

Żagwin

 Żagwin, obrecja (Aubrieta Adans.)
 – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych.
 Należy do niego ok. 12 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego
 oraz w Azji Mniejszej aż po Iran.
 Nazwa rodzaju pochodzi od nazwiska francuskiego malarza Claude Aubriet.

Żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea),
 nazywany też obrecją zwyczajną
– gatunek rośliny z rodziny kapustowatych.
 Pochodzi z obszaru Turcji oraz południowej Europy.

 Niska roślina darniowa tworząca szeroko ścielące się

 i gęste kobierce o wysokości do 10 cm.
    Liście pojedyncze, matowozielone, grubo ząbkowane, owłosione.
    Kwiaty drobne, różowo-fioletowe zebrane w krótkie grona.
 Kwitnie bardzo obficie od kwietnia do czerwca.

Żagwin ogrodowy (Aubrieta ×cultirum)
- to mieszaniec otrzymany przez skrzyżowanie

 żagwinu zwyczajnego z innymi gatunkami żagwinów.

Obrecja należy do niezbędnych i najcenniejszych bylin skalnych.
Uprawiany jako roślina ozdobna do obsadzania ogródków skalnych,
murków i na rabaty.
Tworzy szarozielone kobierce i poduszki, 
pokrywające się w czasie kwitnienia masą drobnych kwiatów
 o bardzo czystych i intensywnych barwach. Pędy krótkie i owłosione.
Kwiaty czteropłatkowe, zebrane w luźne grona na szczytach łodyg.
Szczególnie efektownie wygląda w kwietniu i maju.
Jest zimozieloną byliną dorastającą do 10 cm.
 Po przekwitnięciu należy żagwin lekko przyciąć,
 aby roślina bardziej się rozkrzewiła.
 Żagwin po kwitnieniu nie wygląda już zbyt dekoracyjnie
 i wymaga kilku tygodni na odrośnięcie nowych pędów po przycięciu.
  Często pojedyncze kwiaty pojawiają się na roślinie aż do późnego lata.

 Stanowisko słoneczne lub półcieniste, ciepłe.
 Wrażliwy na palące słońce, które powoduje zasychanie liści a potem całej rośliny.
 Gleba zawierająca wapń, ciepła, dość żyzna, lekka,
 przepuszczalna, dobrze zdrenowana.
 Ciężkie gleby i nadmierna wilgotność powodują zagniwanie roślin.
Jest wytrzymały na mróz, często jednak jego pędy uszkadzane są
 przez zimne wiatry i słońce.
 Rozmnaża się go z sadzonek lub przez podział bryły korzeniowej.
 Sadzonki pobiera się z krótkopędów po przekwitnięciu rośliny.

Żagwin szeroko się rozrasta tworząc gęste, niskie poduszki,
 pokryte całkowicie w czasie kwitnienia masą drobnych kwiatów,
niestety mój jest po jesiennym przesadzeniu,
  kret upodobał sobie moje skalniaki i  bezlitośnie  mi niszczy !

Żagwin jest rośliną miododajną dla budzących się po zimie pszczół.

Ciepło i niezmiennie serdecznie Was pozdrawiam...:))

 

Smagliczka

Smagliczka skalna, smagliczka Arduina (Aurinia saxatilis)
 – gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych.
Występuje w górach Europy:
 w Alpach, Jurze, Karpatach i górach Półwyspu Bałkańskiego.
 W Polsce dziko rośnie wyłącznie w Pieninach i jest tam rośliną pospolitą,
 występującą w całym paśmie Pienin.
 Poza tym jest uprawiana jako roślina ozdobna

.

Smagliczka skalna  to niska  bylina, wapieniolubna.
 Jest odporna na mróz i suszę i jest długowieczna.
Jedna z podstawowych bylin wiosennych.
 Doskonała na wiosenne rabaty oraz do ogrodów skalnych, dobrze porasta murki.
Niska roślina tworząca kępki.
 Cała roślina gęsto, gwiazdkowato owłosiona.
Liście łodygowe łopatkowate do równowąskich,
 ze zwężoną nasadą, znacznie mniejsze od liści różyczkowych.
 Wszystkie liście pokryte gęstym, gwiazdkowatym kutnerem.

(Zadaniem kutneru jest ochrona rośliny przed zimnem,
 nadmiernym parowaniem,

 zbyt silnym nasłonecznieniem czy wysuszającym wiatrem.
 Kutner silnie rozprasza światło, dlatego części roślin pokryte kutnerem są matowe,
 często przybierają srebrzyste lub szare zabarwienie).

Kwiaty liczne, promieniste, żółte, zebrane w baldachogrona na górnej,
 nieulistnionej części łodygi. Tworzą rozetę.
 U nasady nitek pręcików uszkowate skrzydełka.
Kwitnie od kwietnia do maja, jest owadopylna.
 Bardzo ozdobna w czasie kwitnienia,
 ale również po przekwitnięciu jej kutnerowate liście stanowią ozdobę ogrodu.
 Przystosowuje się do stanowiska, bardzo silnie się rozrasta.
 Wymaga stanowiska słonecznego. 

Smagliczka skalna osiąga do około 30 cm wysokości.
 Po przekwitnięciu, jeżeli nie chcemy, aby wytworzyła nasiona,
 ścinamy i oczekujemy ponownego jej zakwitnięcia.
Może być rozmnażana z nasion, lub sadzonek wierzchołkowych.
 Bardziej wskazane jest rozmnażanie przez sadzonkowanie,
które najlepiej jest pobrać w czerwcu-lipcu.

Słoneczka wszystkim odwiedzającym życzę...))

Tulipan

Tulipan (Tulipa) – rodzaj roślin cebulowych należący do rodziny liliowatych.
Od dawna ogrodnicy by uzyskać nowe odmiany

 krzyżowali różne gatunki tulipanów.
 Dzisiaj nie sposób już ustalić pochodzenia tych odmian.
 W rzeczywistości większość uprawianych tulipanów jest mieszańcami
 i kultywarami i określa się je wspólną nazwą tulipan ogrodowy.
Jest najczęściej uprawianą rośliną ozdobną na świecie.
Uprawia się go głównie w gruncie i pod osłonami (szklarnie, tunele foliowe).
 Nadaje się na rabaty, na obwódki i na kwiat cięty (nie jest zbyt trwały).
Najlepsze efekty daje uprawianie go w większych grupach.

Tulipan nie ma specjalnych wymagań co do gleby,
 najlepiej jednak rośnie na próchnicznej glebie o odczynie obojętnym,
 lekko kwaśnym lub lekko zasadowym.

 Stanowisko powinno być słoneczne.
 W czasie upałów należy je podlewać.
 Cebule wysadza się do ziemi jesienią.
 Powinny być przed sadzeniem zaprawione

 przez moczenie w odpowiednich preparatach grzybobójczych.
 Nawozi się już jesienią po zasadzeniu cebul, potem wiosną przed kwitnieniem.
Przekwitłe kwiaty usuwa się, ale liście i łodygę należy pozostawić aż do zaschnięcia.
 Głównie rozmraża się przez cebule przybyszowe

 wytwarzane na macierzystej cebuli.
Gryzonie wyjadające cebule to nornik zwyczajny i mysz zaroślowa.

Tulipan Ogrodowy

Tulipany należą do najpiękniejszych wiosennych kwiatów cebulowych.

 Bardzo dekoracyjne, skala barw kwiatów jest bardzo bogata,
są kwiaty białe, żółte, różowe, czerwone

 i fioletowe w najrozmaitszych odcieniach tych barw,
 nie ma tylko tulipanów o czysto niebieskim i czarnym okwiecie.

 Niektóre odmiany są wielobarwne.
Kwiaty mogą być pojedyncze lub pełne, a ich kształt może się zmieniać
 – od kubkowatych, miseczkowatych i kielichowatych

do złożonych form o skręconych lub zaokrąglonych listkach okwiatu.
 Dzisiaj już nie sposób ustalić ich pochodzenia

 i dlatego określane są wspólną nazwą jako tulipan ogrodowy.

Tulipan Ballerina.

To niezwykle piękna odmiana, o oryginalnie prezentujących się,

 wysmukłych kwiatostanach.

Mają pięknie wywijające się, ostro zakończone płatki,

 o przepięknej, eleganckiej pomarańczowej barwie.

Tulipan Ballerina zachwyca nie tylko swoim wyglądem.

 Dodatkowym jego atutem jest zapach.

Kwitnie w maju.

Tulipan Ballade należy do grupy tulipanów liliokształtnych,
 która została wyodrębniona pod koniec lat 50-tych XX w.
 Najwcześniejsze odmiany z tej grupy zakwitają na przełomie kwietnia i maja,
 mają delikatne kwiaty i cechuje je niezwykła elegancja.
 Fioletowo - biały, kwitnie w maju.

Tulipan Ile de France należy do grupy tulipanów Triumph.
 Obecnie jest to najważniejsza grupa wśród tulipanów
 uprawianych dla celów komercyjnych.
Tulipany Triumph osiągają wysokość 45 – 50 cm, 
wykształcają pojedyncze, średniej wielkości kwiaty koloru czerwonego.
Kwitną na przełomie kwietnia i maja.

Tulipan Cardinal Mindszenty.
Tulipan Cardinal Mindszenty jest odmianą o pięknych, 
pełnych kwiatach, białego koloru.
   Pięknie prezentuje się posadzony w większych grupach.

Tulipan Red Riding Hood.
To odmiana bardzo dekoracyjna, tulipan ten zakwita na przełomie kwietnia i maja.
Kwiaty: kolor koralowo czerwony.
Liście: zielone i wąskie, delikatnie nakrapiane bordowymi plamkami, brzeg falisty.
Stanowisko powinno być słoneczne lub lekko zacienione.

Tulipan  żółty Fosteriana 

Tulipan Casablanca należy do grupy tulipanów pełnych późnych,
 które zwane są także peoniowymi.
 Na pierwszy rzut oka są one rzeczywiście mało podobne do klasycznych tulipanów.
 Ich kwiaty składają się z dużej ilości niezbyt uporządkowanych płatków.
 Są jednobarwne lub wielokolorowe i niezmiernie efektowne.
Cechuje je duża trwałość. Kwitną w maju, osiągając wysokość od 45 do 60 cm.

 Tulipan Uncle Tom należy do grupy tulipanów pełnych późnych,
 które zwane są także peoniowymi.
Kwiat purpurowy.

Tulipan Wielokwiatowy - Sunshine Club
Kolor: żółty z czerwoną smugą.
 Kwitnie w maju.

 Znane i uprawiane od wieków cieszą się dużą popularnością na całym świecie.

Moc wiosennych pozdrowień przesyłam....:))