Smagliczka

Smagliczka skalna, smagliczka Arduina (Aurinia saxatilis)
 – gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych.
Występuje w górach Europy:
 w Alpach, Jurze, Karpatach i górach Półwyspu Bałkańskiego.
 W Polsce dziko rośnie wyłącznie w Pieninach i jest tam rośliną pospolitą,
 występującą w całym paśmie Pienin.
 Poza tym jest uprawiana jako roślina ozdobna

.

Smagliczka skalna  to niska  bylina, wapieniolubna.
 Jest odporna na mróz i suszę i jest długowieczna.
Jedna z podstawowych bylin wiosennych.
 Doskonała na wiosenne rabaty oraz do ogrodów skalnych, dobrze porasta murki.
Niska roślina tworząca kępki.
 Cała roślina gęsto, gwiazdkowato owłosiona.
Liście łodygowe łopatkowate do równowąskich,
 ze zwężoną nasadą, znacznie mniejsze od liści różyczkowych.
 Wszystkie liście pokryte gęstym, gwiazdkowatym kutnerem.

(Zadaniem kutneru jest ochrona rośliny przed zimnem,
 nadmiernym parowaniem,

 zbyt silnym nasłonecznieniem czy wysuszającym wiatrem.
 Kutner silnie rozprasza światło, dlatego części roślin pokryte kutnerem są matowe,
 często przybierają srebrzyste lub szare zabarwienie).

Kwiaty liczne, promieniste, żółte, zebrane w baldachogrona na górnej,
 nieulistnionej części łodygi. Tworzą rozetę.
 U nasady nitek pręcików uszkowate skrzydełka.
Kwitnie od kwietnia do maja, jest owadopylna.
 Bardzo ozdobna w czasie kwitnienia,
 ale również po przekwitnięciu jej kutnerowate liście stanowią ozdobę ogrodu.
 Przystosowuje się do stanowiska, bardzo silnie się rozrasta.
 Wymaga stanowiska słonecznego. 

Smagliczka skalna osiąga do około 30 cm wysokości.
 Po przekwitnięciu, jeżeli nie chcemy, aby wytworzyła nasiona,
 ścinamy i oczekujemy ponownego jej zakwitnięcia.
Może być rozmnażana z nasion, lub sadzonek wierzchołkowych.
 Bardziej wskazane jest rozmnażanie przez sadzonkowanie,
które najlepiej jest pobrać w czerwcu-lipcu.

Słoneczka wszystkim odwiedzającym życzę...))