Czosnek

Czosnek pospolity, czosnek zwyczajny (Allium sativum ) 

– gatunek byliny należący do rodziny amarylkowatych.
Jest warzywem, przyprawą i rośliną leczniczą

 znaną zwykle tylko pod nazwą rodzajową, jako czosnek.
Uprawiany jest niemal na całym świecie jako roślina alimentacyjna (spożywcza), przyprawowa i roślina lecznicza.
Czosnek został udomowiony i zaczął być uprawiany ok. 5 tysięcy lat temu.
 Dużą popularność zyskał już w starożytności.
 Uprawiali go Rzymianie, Asyryjczycy, Egipcjanie, Grecy, Hebrajczycy i Arabowie.

Czosnek zaliczany jest zarówno do warzyw, jak i przypraw.
 Stosowany jest jednak w kuchni głównie jako przyprawa.
Wchodzi w skład rozmaitych mieszanek przyprawowych.
 Stosowany jest do przyprawiania dań mięsnych,
 do sosów i majonezów, zup ziołowych, sałat i potraw z ziemniaków.
 Harmonizuje z mocnymi ziołami i innymi przyprawami do słonych potraw.
 Można go gotować, nie należy jednak wrzucać do gorącego tłuszczu.
 Czosnek poddany obróbce cieplnej, zwłaszcza długotrwałej,
 traci przynajmniej część właściwości leczniczych.
Stosuje się świeże ząbki, marynowane i suszone (sproszkowane),
sól i oliwę aromatyczną oraz ekstrakt.
 Sól czosnkowa powstaje w wyniku zmieszania

 odwodnionego czosnku z solą kuchenną.
Czosnek jest charakterystycznym elementem wielu potraw kuchni

 basenu Morza Śródziemnego i wschodnioazjatyckich.
 Jadany jest powszechnie w kuchniach świata;
np.arabskiej ,francuskiej, włoskiej, hiszpańskiej, tureckiej,
indyjskiej, koreańskiej, tajskiej ,rosyjskiej, angielskiej.
 Sporadycznie czosnek stosowany jest w kuchni japońskiej.
 W kuchni niemieckiej nie jest popularny ze względu na zapach.
     W kuchniach środkowoeuropejskich,
 w tym polskiej i regionalnych kuchniach polskich czosnek
jest ważnym składnikiem stosowanym przy kiszeniu ogórków,
 przyrządzaniu czosnianki, wodzionki, przygotowywaniu potraw mięsnych
i zup (zwłaszcza grochówki i zupy fasolowej).

Głównym atutem czosnku są jego właściwości zdrowotne.
 Charakterystyczny smak i zapach

 jest zwykle bardziej problematyczny niż atrakcyjny.
 Czosnek dodawany do potraw gotowanych i smażonych
traci jednak przykry zapach i wówczas specyficzny smak wzbogaca potrawę.
 Poza tym nieprzyjemny zapach czosnku z ust usuwa chlorofil,
 który w dużych ilościach występuje w zielonych liściach pietruszki, pokrzywy,
 szczawiku i ruty (zaleca się żucie tych liści po spożyciu czosnku).
 Zapach osłabia się także po zjedzeniu jabłek, ziaren palonej kawy,
 nibyjagód jałowca, nasion kolendry i kardamonu, pomaga też picie mleka.
 Nie ma jednak środka,

 który chroni przed wydzielaniem charakterystycznego zapachu przez skórę.

O tym, że czosnek jest zdrowy wiemy wszyscy,
jest dobrze znaną i szeroko akceptowaną rośliną leczniczą
 o skuteczności dowiedzionej badaniami klinicznymi.
 Tradycyjna medycyna stosuje go od wieków.
 A współczesna farmakologia potwierdza

 jego skuteczność w leczeniu wielu dolegliwości.
Jedną z ważniejszych właściwości czosnku jest jego przeciwbakteryjne działanie.
 Z badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych wynika,
że ta roślina deklasuje wiele antybiotyków.
Kilka ząbków tej rośliny zwalcza bakterie sto razy skuteczniej od antybiotyków.

Główne substancje odpowiadające za moc czosnku to

 allicyna oraz lotne związki siarkowe
 – czynniki winne przykremu zapachowi białych ząbków.
 Ta pierwsza wyzwalana jest podczas kruszenia czy miażdżenia czosnku,
 dlatego tak ważne jest dokładne gryzienie.
 Jako antybiotyk allicyna pomaga zwalczać infekcje dróg oddechowych,
 płuc, biegunki, przeziębienia, infekcje drożdżycowe i inne grzybice.
 Temperatura niszczy te właściwości, dlatego czosnek dla zdrowia jemy na surowo.
Inne związki siarki, obecne w czosnku, pomagają przy chorobach krwi,
 pobudzają krążenie, obniżają cholesterol i czynią cuda,
 jeśli chodzi o choroby układu krążenia, serca oraz cukrzycę.
 Wzmacnia się układ odpornościowy.
Chcąc osiągnąć działanie lecznicze dawka dzienna czosnku 3–5 g.

Poza tym czosnek jest także kopalnią witaminy C, B6, selenu,
 magnezu, potasu, wapnia, manganu i flawonoidów.
 Te ostatnie działają na także na rzecz młodości
– czosnek jest w światowej lidze przeciwutleniaczy

 zapobiegających powstawaniu zmarszczek.
 
  Czosnek nie jest wskazany przy kaszlu zabarwionym krwią,
 w przypadku gorączki towarzyszącej zapaleniu płuc.
 Nie powinien być podawany chorym na zaawansowane zapalenie nerek.
Nie powinien być stosowany w ostrych zapaleniach żołądka
 i jelit (może zaostrzyć chorobę).
 W dużych dawkach czosnek i jego preparaty są niebezpieczne,
 zwłaszcza dla dzieci
 (nie powinien być w ogóle podawany niemowlętom poniżej 10 miesiąca życia).

***

Chiński czosnek jest tańszy i ładniejszy od polskiego, ale szybko pleśnieje.
Naukowcy i dietetycy ostrzegają, że może być pryskany szkodliwymi chemikaliami.
 Być może, że jest genetycznie modyfikowany,
a to może oznaczać,

 że po prostu nie działa i nie zabija chorobotwórczych drobnoustrojów!
***

Kiedy na świecie jest zimno i wietrznie, niestety jesień nie zawsze jest złota.
Nagłe wahania temperatury i częste deszcze

 sprzyjają chorobom górnych dróg oddechowych.
 To dlatego jesienią trudniej nam obronić się

 przed wirusami powodującymi przeziębienie.

O leczniczych właściwościach czosnku doskonale wiedziały już nasze babki.
 Zawarta w nim allicyna ma silne działanie bakteriobójcze,
dzięki czemu czosnek doskonale sprawdza się w roli naturalnego antybiotyku.
 Jeśli nie chcemy spożywać go na surowo, możemy przygotować z niego syrop,
który w okresach wzmożonych zachorowań, wzmocni odporność.
A jeśli już dopadnie nas przeziębienie lub grypa, wspomoże i przyspieszy leczenie.

 Polecam  mój przepis na dolegliwości tj;

•     osłabiona odporność organizmu,
•     infekcje, przeziębienie, grypa,
•     choroby górnych dróg oddechowych.

 ELIKSIR NA PRZEZIĘBIENIE
Składniki:

•  1 lub 2 większe ząbki czosnku bardzo drobno posiekać i zmiażdżyć
•  1/2 szklanki wody zagotować i wyłączyć
•  czubek łyżeczki od herbaty imbiru
•  czubek łyżeczki od herbaty goździków
•  1/2 cytryny
• 1 lub 2 łyżeczki miodu

Czosnek włożyć do zagotowanej, gorącej wody, dodać imbir i goździki,
wszystko wymieszać, przykryć i odstawić na 10 minut.
Przecedzić przez sito,

 wcisnąć sok z 1/2 cytryny i dodać miód, wymieszać i wypić ciepłe.
Stosować eliksir dwa razy dziennie przez dwa lub trzy dni.
(imbir i goździki mielone)

Pozdrawiam serdecznie życząc dużo zdrowia, pogody ducha,

 dobrych myśli, i nie poddawać się szarym listopadowym nastrojom