Szczaw

Szczaw (Rumex ) – rodzaj roślin z rodziny
Obejmuje około 200 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całym świecie,
 zwłaszcza w strefach klimatu umiarkowanego.
 Rośliny z tego rodzaju bywają kłopotliwe do identyfikacji, gatunki są bardzo
do cech diagnostycznych niezbędnych do prawidłowego oznaczenia gatunków

 należą detale budowy kwiatów.
Występują na terenach ruderalnych, na brzegach wód,

 na terenach zalewowych zarówno nad rzekami,
 jak i wzdłuż wybrzeży morskich, na łąkach.
Niektóre gatunki są jadalne i wykorzystywane jako warzywo,
 zwłaszcza szczaw zwyczajny, ogrodowy i tarczolistny,
 inne gatunki są chwastami w uprawach lub wykorzystywane są leczniczo

 (np. szczaw kędzierzawy).

Szczaw zwyczajny (Rumex acetosa ) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych.
Występuje w całej Europie i umiarkowanych strefach Azji oraz Ameryki Północnej.
 Rozprzestrzenił się wraz z europejskim osadnictwem 

w Ameryce Południowej i Afryce.
 W Polsce gatunek pospolity w całym kraju.
 W Polsce pospolity na polanach, łąkach i przydrożach, 

spotykany jako chwast ruderalny.
 Rośnie na glebach żyznych, bogatych w azot (roślina azotolubna).
 Kwitnie od maja do czerwca. Nasiona rozsiewane są przez wiatr.

Roślina wieloletnia – 

(roślina żyjąca więcej niż dwa lata i zwykle 

wielokrotnie w tym czasie wytwarzająca nasiona).
Liście, odziomkowe na długich ogonkach jajowato-podługowate, 

górne liście siedzące.
Roślina dwupienna - 

( dwupiennymi nazywane są te rośliny, 

na których występują wyłącznie kwiaty męskie lub kwiaty żeńskie).
Kwiaty małe, jednopłciowe w luźnych, wąskich wiechach, czerwonawe.
 Okwiat składa się z 6 działek w dwóch okółkach.
 Kwiaty męskie mają 6 pręcików, których długie nitki zwisają na zewnątrz okwiatu,
 kwiaty żeńskie pojedynczy słupek z trójgraniastą zalążnią i trójdzielnym,

 pędzelkowatym znamieniem.
Owoc - trójgraniasty orzeszek z czarnym, błyszczącym nasieniem,
otoczony trzema skrzydełkami, które pełnią funkcję aparatu lotnego.
Posiada zimujące kłącze i mięsisty, głęboki korzeń palowy.

Szczaw ma małe wymagania cieplne, dobrze znosi wahania temperatur.
Najlepiej udaje się na glebach próchnicznych,wilgotnych, 

średnio zwięzłych, szybko nagrzewających się na wiosnę.
Uprawiać można z siewu wiosennego lub letniego wprost w do gruntu

 lub przez podział 2-3 letnich karp.
Zbiór można przeprowadzać wielokrotnie.

Częścią jadalną są blaszki liściowe stosowane do przyrządzania

 zup,sosów oraz w przemyśle przetwórczym.
Zawiera białko, żelazo, witaminy:
C, B1, B2, PP, karoten oraz kwas szczawiowy.
Ogonki liściowe zawierają go więcej dlatego powinny być odrzucane

 jako nie nadające się do konsumpcji.

Szczaw znajdziemy i na łące i w ogrodzie.
 Ten pierwszy jest bardziej kwaśny, drugi łagodniejszy i soczystszy.
Ach ten szczaw...jadać najlepiej wczesną wiosną.
Zajadając się szczawiem, nie należy zapominać też o tym,

 że zawiera on dużo kwasu szczawiowego,
 który – jeśli jest go w naszym organizmie za dużo – zaczyna wypłukiwać zeń wapń i „produkować” nierozpuszczalne kryształki szczawianu wapnia.
 Kwas ten może sprawić, że zaczniemy odczuwać ból w stawach i nerkach.
 Ponadto może doprowadzić do zahamowania wzrostu dzieci,

 jeśli te spożywają go w zbyt dużych ilościach.

Szczaw 'Belwilski'- 

Odmiana wolniej rosnąca i później wybijająca w pędy nasienne.
Liście duże, szerokie, faliste, barwy jasnozielonej.
Może pozostawać na jednym miejscu 3-4 lata.

Szczaw jest świetnym dodatkiem do zup,

 sałatek, surówek, kanapek, sosów, past, omletów.
 Wybornie smakuje z rybami i mięsem (zwłaszcza z grilla).
 Najbardziej znana jest jednak zupa szczawiowa –

 tradycyjna potrawa w polskiej kuchni,
 choć przyrządza się ją również w innych krajach Europy Wschodniej.

Liściem wywabia się plamy z rdzy, pleśni i atramentu,

 usuwa zabrudzenia z pościeli, wikliny i srebra.

Pozdrawiam...pozytywnego nastawienia na dzień dobry w nowym tygodniu:))