Rozchodnik okazały

Rozchodnikowiec okazały (Hylotelephium spectabile) –

 gatunek rośliny należący do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae).
Pochodzi z Chin i Korei, rozprzestrzenił się również w Japonii. 

W Polsce jest uprawiany i bardzo rzadko dziczejący (efemerofit).
 Według niektórych ujęć taksonomicznych włączany był 
do rodzaju rozchodnik (Sedum) i stąd
w piśmiennictwie ogrodniczym często opisywany jest jako

 rozchodnik wielki (Sedum spectabile).

Rozchodnik wielki, rozchodnikowiec wielki (Sedum maximum ) –

 gatunek rośliny należący do rodziny gruboszowatych.
 Pochodzi z Europy.

 W Polsce rozpowszechniony w Sudetach i Karpatach oraz na Pogórzu.
 Należy do rodzaju rozchodnikowiec (Hylotelephium) i prawidłowa

 jego nazwa polska to rozchodnikowiec wielki.
Bylina związana z sucholubnymi murawami o dużej przepuszczalności wody,

 porastającymi wapienne zbocza oraz okolice piarżysk.
 Występuje w górach do wysokości 1800 m n.p.m.

 Rośnie na glebach suchych, kamienistych,

 piaszczystych chętnie z zawartością wapnia.
 Rozchodnik wielki jest sukulentem,

 rośnie na podłożu suchym o dużej przepuszczalności,
dlatego ze względu na niedobory wody przystosował się do trudnych warunków,

 gromadząc zapasy wody w liściach i łodygach.
Roślina żywicielska dla gąsienic motyli: niepylaka apollo i modraszka orion.

Bylina tworząca gęste kępy. Sukulent liściowy, geofit.
Łodyga wzniesiona, prosta, gruba, mięsista, naga i nie rozgałęziająca się.

 Ma wysokość 30-50 cm.
Liście duże, jasnozielone, mięsiste, owalne,

 brzegiem ząbkowane i całe są niebiesko owoszczone.
 Mają klinowato zwężającą się nasadę i krótki ogonek.Ulistnienie skrętoległe.
Kwiaty zebrane w podbaldach na szczycie łodygi. Kwiaty różowe do ciemnoczerwonych (u odmian uprawnych), czasami (rzadko) białe.
 Płatki korony o długości 3-5 mm, odstające.
Zaczyna kwitnąć w końcu sierpnia i kwitnienie trwa do przymrozków.  

Jest dość często u nas uprawiany ze względu na ładny pokrój,

 piękne kwiaty i jasnozielone pędy dobrze komponujące się z innymi roślinami.
 Nadaje się do ogródków skalnych, obsadzania murków,

 skarp, grobów, obrzeży ścieżek.
 Może też być uprawiany w skrzynkach na balkonie, tarasach.
 Podziemne części nie przemarzają,

 tak, że doniczki mogą przez zimę przebywać na balkonie.

Bylina nie ma specjalnych wymagań co do gleby,

 rośnie dobrze nawet na jałowych glebach.
 Jest też jako sukulent bardzo wytrzymały na suszę.
 Wymaga dużo światła, ale może rosnąć także w półcieniu,

 tylko wtedy rozwija się i kwitnie słabiej.
Rozmnaża się go z sadzonek wiosną i latem,

 można go też rozmnażać przez podział kęp.
 Jest łatwy i mało pracochłonny w uprawie.

 Głównym zabiegiem pielęgnacyjnym jest spulchnianie ziemi wokół rośliny,

 by nie tworzyła się twarda skorupa.
 Zimą nadziemne pędy obumierają,

 ale wiosną rośliną odtwarza się z podziemnych korzeni i pędów.

Przesyłam moc ciepłych pozdrowień :).