Miskant

Miskant (Miscanthus) – 

rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych,
 do którego należy w zależności od ujęcia systematycznego

 od 14 do 20 gatunków wieloletnich traw.
Centrum zróżnicowania tego rodzaju znajduje się

 w południowo-wschodniej Azji i na wyspach Pacyfiku.
 Nieliczne gatunki rosną także w Afryce i Dalekim Wschodzie.

W Polsce uprawiane gatunki:

Miskant olbrzymi ( Miscanthus x  giganteus) -

jest najwyższym gatunkiem uprawianym w ogrodach,dorasta do 2-4 m wysokości.

Szerokie liście i fontannowy pokrój nadają mu

 dość egzotycznego i tropikalnego wyglądu.

Roślina kępowa, najlepiej prezentuje się jako soliter lub tło dla innych,

 barwnych roślin.

 Miskant olbrzymi - mieszaniec miskantu chińskiego i miskantu cukrowego,

jest brany pod uwagę jako uprawa energetyczna i surowiec

 do produkcji biopaliw od lat 80. XX wieku.

Miskant chiński (Miscanthus sienensis) -

najpopularniejszy w ogrodach,

 uprawiany głównie z powodu niezwykle efektownych kwiatostanów,
  rośnie kępowo, nie jest ekspansywny a w obrębie gatunku znajduje się cały szereg pięknych odmian o różnym zabarwieniu liści,
 terminie kwitnienia i wysokości.

Miskant cukrowy (Miscanthus sacchariflorus) - 

w naturalnych warunkach porasta łąki,

 polany leśne i zarośla na wschód od jeziora Bajkał,
 głównie w dorzeczu Amuru oraz między Sachalinem a Półwyspom Koreańskim.
 Osiąga wysokość 100-250 cm, a dzięki puszystym, 

srebrzysto-purpurowym wiechom, o dł. 20-25 cm,
 które pojawiają się na początku września, jest popularną trawą ozdobną,
 często spotykaną w parkach i ogrodach.

 Sztywne źdźbła wypełnione są rdzeniem.
 W warunkach klimatycznych Polski nasiona

 zwykle nie dojrzewają przed nadejściem zimy.
 Gatunek ten lubi gleby lekkie, zasobne w składniki pokarmowe, 

o umiarkowanej wilgotności,
 chociaż toleruje stanowiska suche, pozbawione kompleksu sorpcyjnego.
 Z racji mocnego systemu korzeniowego w swej ojczyźnie stosowany 

jest jako roślina przeciwerozyjna,
 a ze względu na intensywne pobieranie z gleby metali ciężkich

 także na poboczach autostrad.

W przydomowych ogrodach miskanty najlepiej rozmnażać wegetatywnie,

 czyli przez podział kępy wczesną wiosną.

Miskanty po podziale regenerują się bardzo szybko,

kłącza rozrastają się podobnie, jak kłącza perzu, 

a więc uważajcie na wędrówki tej rośliny.

Cukrowy dawno temu dostałam od znajomej, która miała bardzo dużą działkę,

na początku rósł w dużej donicy, potem go posadziłam luzem, 

szybko się rozrósł i rozdałam komu tylko mogłam i jeszcze mi zostało kłączy,

posadziłam koło kompostownika graniczącego z sąsiada działką,

jak się rozrośnie to sąsiad się ucieszy....tak sobie myślę

z malin jest zadowolony i więcej miał w tym roku ode mnie.

Miskanty nie sprawiają większych problemów w uprawie,

 są odporne na szkodniki i bardzo rzadko bywają atakowane przez choroby.
 Wymagają jedynie przycięcia wiosną, 

dzielenia  raz na kilka lat i podlania przy dużych upałach.
 Większość odmian jest całkowicie mrozoodporna i nie wymaga okrywania na zimę.

Problemem może być  pokrój zimą,
 który miskanty tracą pod wpływem ciężaru śniegu

 oraz roznoszone  przez wiatr po ogrodzie  kwiatostany.

 Wiosną wymagają silnego cięcia, 

które najlepiej rozpocząć na przełomie marca i kwietnia

 zanim wypuszczą nowe pędy.
 Przycinamy je tak  krótko jak jest to tylko możliwe i czekamy...

Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i życzę dużooo zdrowia

chyba, że jak ktoś chce zachorować jak ja to podaję prosty sposób,

 spać przy otwartym oknie

a potem zwolnienie i w cieple mną mrozy i śniegi... -;)

Wracam do zdrowia po leczeniu domowym sposobem.